#4 Βρίσκω υπερβολικό τον παιδίατρο! Δηλαδή οσα παιδιά πηγαίνουν στον παιδικό έχουν μια προβληματική παιδική ηλικία; Θα συμφωνήσω με τον σύντροφό σου, αν δεν καταπιέζεσαι κάτσε μέχρι να γίνει το παιδί 3 χρονών αλλιώς βρες δουλειά. Από τον πρόλογο που κάνεις νομίζω απαντάς μόνη στο ερώτημά σου. Εχεις συνηθίσει να δουλεύεις, σου αρέσει, θες να είσαι ανεξάρτητη και είσαι ανήσυχο πνεύμα και καλά κάνεις. Εχεις ανάγκη την δουλειά για να αισθάνεσαι χρήσιμη, γιατί σου αρέσει αλλά αισθάνεσαι τύψεις γιατί θεωρείς οτι έτσι βάζεις σε δεύτερη μοίρα το μωρό. Οπως πολύ σωστά λέει και η Λένα πρέπει να αποδεχτούμε οτι η μητέρα δεν είναι η αποκλειστική υπεύθυνη για την ανατροφή του παιδιού. Το μωρό εξαρτάται από σένα όσο κι αν θες να θηλάσεις αλλά μετά μπορεί να μείνει ο πατέρας πχ στο σπίτι ή να πάει στον παιδικό. Δεν είναι ανάγκη να βάζουμε τα παιδιά σε μια φούσκα μην πάθουν κάτι. Αν έχετε μια ισορροπημένη και αγαπημένη οικογένεια (και για να είσαι κι εσύ ισορροπημένη πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και στα προσωπικά και στα επαγγελματικά) το παιδί σας θα μεγαλώσει σωστά. Θα μπορούσες να βρεις μια part-time δουλειά πχ και να έχεις χρόνο για το παιδί ή θα μπορούσες να κάνεις εθελοντική εργασία όποτε έχεις χρόνο. Είναι μια προσωπική απόφαση και κανείς δε θα σε κρίνει. Δεν είσαι κακή μητέρα αν δουλεύεις ούτε κακή επαγγελματίας αν μείνεις κάποια χρόνια εκτός για το παιδί σου (ειδικά σε χώρες όπως η Δανία που σέβονται περισσότερο την δημιουργία οικογένειας)