Εφόσον λοιπόν καλούμαι να το σημειολογήσω ας το πράξω. Το παιδί είναι το λαϊκό παλικάρι που έχει περισσότερο απενοχοποιημένες τις φυσικές του ορμές (δεκαετία του '60 calling) κι επειδή είναι και καλός άνθρωπος και την αγαπάει είναι δοτικός και τον νοιάζει και τον απασχολεί να είναι εκείνη ικανοποιημένη. Ήτοι να οργάζουν παρέα κι όχι κατά μονάς. Όμως η φιλενάδα στις απίθανες αυτές συζητήσεις που όπως φαίνεται κάνουν κάποιες φιλενάδες μάλλον κάνει (άγνωστης ποιότητας αλλιώς θα το ανέφερε) σεξ σε μεταξωτά σεντόνια σε υπερπολυτελή ξενοδοχεία αφού έχουν πιει σαμπάνιες. (φαντασίωση βγαλμένη από την δεκαετία του '80)Και αναρωτιέται ίσως η φίλη μας μήπως τελικά το να κάνεις σεξ στον τσίτινο καναπέ από το ΙΚΕΑ καταναλώνοντας σουβλάκια στο καπάκι δεν είναι τόσο ικανοποιητικό όσο το να τρώς μενταγιόν καραβίδας αναρωτώμενη αν είχες ή δεν είχες τελικά οργασμό.Αν όντως είναι έτσι η απάντηση πιστεύω είναι προφανής. Επίσης άσχετο αλλά θα το πω: Παρατηρώ συχνά μια απαξίωση από τους ερωτώντες την στήλη προς οποιονδήποτε δεν δουλεύει με υπαλληλική σχέση και αξιοπρεπή αμοιβή ως "υλικό" σχέσης. Δηλαδή το ότι κάποιος έχει κάποια επιχείρηση ή ελεύθερο επάγγελμα ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων σημαίνει ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει ένα επίπεδο διαβίωσης; Μπορεί το μαγαζάκι του πατέρα του εκείνος ο συγκεκριμένος της #7 να το έπιανε και να το έκανε υπερκερδοφόρα μαγαζάρα. Με έσοδα υπερπολλαπλάσια του μισθού του στελέχους (που τα στελέχη όποιος ξέρει έχουν χρησιμότητα μέχρι τα 40 άντε 45 που τους ξεζουμίζουν και μετά δεν έχουν τι να τους κάνουν επειδή τις θέσεις τις καλές τις καβατζώνουν οι ιδιοκτήτες κι οι βυσματωμένοι) Γιατί το αποκλείουμε; Μήπως υφίστανται κάποια άλλα "κόμπλεξ"; Με καλή διάθεση ρωτώ. Γνήσια απορία.