#4 μπράβο σου για τη μεγάλη αυτή απόφαση!Μου θύμισες τον εαυτό μου όταν στα 20 βρέθηκα στην άλλη άκρη της Ευρώπης για να κάνω πρακτική. Μου έλειπαν απίστευτα οι γονείς μου, οι φίλοι μου, το φαγητό, τα πάντα. Και σκεφτόμουν "γιατί λύσσαξα να έρθω; γιατί να πονάω τόσο πολύ; αξίζει;". Η απάντηση είναι ότι αξίζει. Άσε τον εαυτό σου να νιώσει τη νοσταλγία, να κλάψει, αποδέψου τα αισθήματά σου και να ξέρεις ότι θα περάσει. Δεν είναι κακό να νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα - μην κοιτάς που έχουμε πειστεί ότι πρέπει 24/7 να είμαστε ευτυχισμένοι και με το χαμόγελο στα χείλη.
