#1Τέρμα εγωισμός μιλάμε. Έχεις βάλει στο ζύγι τι έκανες εσύ, τι έκανε αυτός και προσπαθείς να μη σε ρίξει, λες και δεν μιλάμε για έρωτα αλλά για εμπορική συναλλαγή. Εν τω μεταξύ με μεγάλη ευκολία ξεχνάς ότι σε έβαλε στο σπίτι του σχεδόν από την πρώτη στιγμή και πήρε ένα μεγάλο ρίσκο για σένα και μάλιστα σε μια τόσο κλειστή κοινωνία. Κι αφού έχει κατασταλάξει (είναι μεγαλύτερος και μένει ήδη 3 χρόνια εκεί) εσύ θέλεις να τον πάρεις από τα ωραία του και να τον πετάξεις στην πόλη, την οποία έχει ήδη απορρίψει. Και ποιο είναι αυτό το μυστηριώδες επάγγελμα που δεν μπορείς να το ακολουθήσεις στο νησί; Ας πούμε αν είσαι κάτι σε μηχανικός, λογίστρια κτλ μπορείς να μαζέψεις λεφτά και να ανοίξεις δικό σου γραφείο σε 5 χρόνια π.χ., αν είσαι οτιδήποτε σε δασκάλα δουλεύεις παντού, δεν μπορώ να φανταστώ πού κολλάς, πέρα από το ότι θα είναι σαφώς πιο δύσκολο (όπως και στην πόλη πλέον με την τεράστια ανεργία). Θεωρώ πως το παλικάρι σου έχει φερθεί πάρα πολύ όμορφα, γι'αυτό κατά τη γνώμη μου αξίζει να μείνεις μαζί του χωρίς στεγανά για το ποιος έχει δώσει τα περισσότερα και ποιος έχει κάνει τις περισσότερες θυσίες. Ίσως έχουμε υπερεκτιμήσει λίγο το να δέχεται ο άλλος να δυστυχήσει για χάρη μας ώστε να μας αποδείξει πόσο μας αγαπάει - με 'αυτοθυσία' πάνω απ'όλα. Τι λέει αυτό για σένα αγαπητή φίλη, ότι θέλεις να ξεβολευτεί όσο ξεβολεύτηκες κι εσύ για να νιώσεις ότι σε αγαπάει αρκετά;