Η απάντηση στο ερώτημά σου έιναι, όπως ακόυγεται και τελευταία στην ελληνική επικαιρότητα οι θεσμοί. Οι θεσμοί έιναι οι ασφαλιστικές δικλείδες του συστήματος που εξασφαλίζουν την ατομική και οικονομική ελευθερία σε μία κοινωνία. Δεν έιναι τυχάιο οτι οι πιο «επιτυχημένες» η πλόυσιες κοινωνίες που ζηλέυουμε τόσο πολύ εμέις οι Έλληνες έιναι και αυτές που έιναι πιο ψήλά στους δείκτες οικονομικής ελευθερίας (ΗΠΑ, Ελβετία, Σιγκαπούρη κτλ κτλ) χωρίς ωστόσο να λείπουν και τα αρνητικά κομμάτια τους ( μεγάλες ανισότητες στον πληθυσμό- αν και δεν έιμαι σίγουρος αν στην Ελλάδα έχουμε μικρότερη πραγματική ανισότητα). Η οικονομική ελευθερία έιναι ένα ας πούμε δεύτερο σκαλοπάτι στην πυραμίδα μετά τις προσωπικές ελευθερίες σε μία κοινωνία, δύσκολα π.χ. θα δείς χώρες που στο εσωτερικό τους υπάρχει περιορισμός των προσωπικών ελευθεριών να έιναι ψηλά στους δείκτες οικονομικής ελευθερίας. Σε αυτές τις κοινωνίες λοιπόν υπάρχουν οι θεσμοί που εξασφαλίζουν στο άτομο να δημιουργήσει χωρίς πολλούς περιορισμόυς και απο αυτό να επωφεληθεί και η κοινωνία σε σύνολο, κοινώς έχεις μια καλή ιδέα που θα σε κάνει πλούσιο (πχ ένα φάρμακο κατά της φαλακρας)? Σε στηρίζουμε να την εφαρμόσεις παρέχοντάς σου το πλάισιο (φορολογικό, οικονομικό, νομικό), να γίνεις ζαμπλουτός και να ωφεληθούν και άλλοι απο εσένα (φόροι, θέσεις εργασίας, αυτοπεπόιθηση στους καραφλούς). Αυτόι οι θεσμόι όμως δεν δημιουργήθηκαν απο την κοινή λογική που διέπει το εγχείρημα (αλλίως κάθε χώρα θα έκανε τα ίδιο και θα μακροημέρευε) αλλα δημιουργούνται βάσει του κοινωνικού συμβολάιου της κάθε χώρας αλλα και μετά απο πάρα πολλές ζημώσεις σε επίπεδο εθνικών βιωμάτων και μαχης εξουσιών σε βάθος χρόνου γιαυτο και η συνέχεια ενός κράτους χωρίς μεγάλες διακοπές είναι ένας σημαντικός παράγοντας (αν και όχι απαράιτητος, βλέπε κράτη που πέτυχαν χωρίς αιώνες στην πλάτη τους π.χ Σιγκαπούρη).Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα έιναι αυτό της Βενετίας η οποία αναπτύχθηκε ραγδαία σαν εμπορικό κέντρο λόγω ένος θεσμόύ που επέτρεπε σε νέους χωρίς κεφάλαιο να φτιάξουν εταιρέις με πλούσιους χρηματοδότες και να ξεκινήσουν να εμπορέυονται βάζοντας τον εαυτό τους ως πάγιο, δηλαδή να ταξιδέυουν στα βάθη της ανατολής και να κάνουν εμπόριο. Αυτή η πρακτική δημιούργησε πολλούς έυπορους οι οποίο απέκτησαν δύναμη αλλα και δημιούργησαν μια οκονομική και πολιτική δύναμη την εποχή εκείνη καθώς όλη η κονωνία ωφελήθηκε απο τον πλόυτο τους. Όταν η ελίτ όμως είδε οτι απειλείται απο τους ολοένα και περρισότερους πλούσιους που ουσιαστικά έφτιαξαν μια ΄νέα κοινωνική τάξη επεδίωξε να περιορίσει το θεσμό αυτό (οποισδήποτε συνειρμός με τη σύγχρονη Ελλάδα και κλειστά επαγγέλματα κτλ κτλ έιναι τυχαίος και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, η μήπως όχι??) Οι συνέπειες ήταν καταστροφικές αφού χωρίς την παραγωγή νέου πλούτου η Bενετία παρήκμασε και ουσιαστικά η πολιτκοοικονομική ελιτ υπέγραψε τον θάνατό της. (Αυτά και άλλα πολλά παραδείγματα και αναλύσεις στο υπέροχο βιβλίο: Why nations fail)Εν κατακλειδι, η απάντηση ίσως να βρίσκεται στο οτι η Ελλάδα λόγω μεγάλης ασυνέχειας σαν κράτος και την κατάργηση των θεσμών λόγω της τουρκοκρατίας και της επιβολής διαφορετικών θεσμών απο τους δυτικούς δεν έχει φτάσει στην ωριμότητα σαν κοινωνία να δημιουργήσει θεσμούς προς την σωστή κατεύθυνση. Επίσης η επιρροή της εκκλησίας και η ροπή προς τον συντηρητισμό κάνει την ελλάδα δέσμια της εσωστρέφειας της και τρέχει σε έναν αέναο κύκλο. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες και δεν εξηγούταν όλα με την τουρκοκρατία, την εκκλησία, η οτι χάσαμε των ευρωπαικό διαφωτισμό αλλα πιστέψε με έιναι παραδείγματα που αντικατοπρίζουν τις παθογένειες μιας κοινωνίας και μια σωστή ανάλυση θα χρειαζόταν πραγματικά πολλούς τόμους. Δοκίμασε να ρίξεις και μια ματιά στο βιβλίο του Αρίστου Δοξιάδη “το αόρατο ρήγμα” που παρουσιάζει τις παθογένειες της Ελληνικής οικονομίας, εξηγέι πολλά που μας διαφεύγουν.
