Αγαπητο 7,προερχομαι απο μεγαλοχωρι βαρβαρων 1-2 χιλιαδων (80% βαρβαροι, 20% πολιτισμενοι βαρβαροι, με το αλκοολ και το χασίσι στο θεο αλλα και τα ωραία τους), είχα χαθει για αρκετα χρονια (εφηβος-25 χρονων) οποτε όταν αρχισα να ξαναπηγαίνω είμουν ο "ξενος", "ο αθηναίος" μεχρι που; τους απεδειξα στα ματια τους ότι αγαπαω το χωριο και τους ανθρωπους του, απο "ξενος", εγινα ο "μπαρμπας" "που ποτε θα ξαναρθεις;", γιατί; επειδη δεν τους εβλεπα ως αλκοολικους χασικλιδες παρακατιανους αλλα ως ανθρωπους που προσπαθουν να κρατησουν την ψυχικη τους ισορροπια οπως ακριβως και στις μεγαλουπολεις, εγω κατανόησα αυτους και αυτοι με δεχτηκανε. Οι ντοπιοι του πλανητη για να αποδεχθουν τους ξενους θελουν ενα πραγμα: να τους αποδειξεις πως αγαπας τον τοπο. Και όταν λεμε "αποδειξη" δεν εννοουμε καποια λογικη συνειδητη διεργασία αλλα το ασυναίσθητο, το εμφυτο.Δεν αγαπατε τον τοπο, δεν σας αγαπαει και αυτος. Αλλα για καποιο λογο κατ εσε φταιει ο τοπος όχι εσεις. Στην ουσία ειπες οτι εσεις αρμενιζεται σωστα και ο γυαλος είναι στραβος. Αυτο είναι ασεβια και το μυρίζονται απο χιλιομετρα μακρια οσο και να νομίζεις ότι το "κρυβετε" ή "δεν το κανετε".Συμπαθαμε αλλα θα παρω το μερος των "παρακατιανων".Συμβουλη προς ξενιτεμενους, ταξιδιωτες και τουρίστες, οι ντοπιοι μυριζουν τον σεβασμο στον τοπο τους χωρις να το παρει κανεις χαμπαρι και δεν ξεγελιουνται