#3 Μου θυμίζουν οι συνάδελφοί σου παλιό συνάδελφο στο εργαστήριο. Φέρναμε από κοινού εναλλάξ όλοι οι υπόλοιποι καφέ και ζάχαρη για να μην αγοράζουμε απ' έξω για λόγους οικονομίας.5-6 άτομα είμαστα, όλοι έφερναν με τη σειρά (αγόρια-κορίτσια), εκτός από κείνον, ο οποίος έπινε 2-3 καφέδες τη μέρα με τεράστιες ποσότητες καφέ και ζάχαρης έκαστος! :P Σε κάποια φάση, αφού το είχαμε σχολιάσει πολλές φορές μεταξύ μας και αφού πετάξαμε διάφορες σποντίτσες κατα καιρούς, η πιο δυναμική απ' όλους μας, τον έβαλε μπροστά και του την είπε που δεν φέρνει ποτέ καφέ ή ζάχαρη. Τελικώς δεν έφερε ποτέ του. Απεφευγε να φτιάχνει καφέ όταν είμασταν μπροστά ή είχε κάπου δική του καβάτζα, δεν ξέρω. Σίγουρα πάντως μαζευτηκε... Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι ο τζαμπατζής συχνά παραμένει τζαμπατζής, αλλά πάντα χρειάζεται κάποιον να του τρίξει τα δόντια για να μαζευτεί. Βρίσκω θαυμασια την ιδέα της Λένας για κοινό ταμείο για τα σνακ. Και αν τα παιδιά...δεν... θα πρότεινα να σκεφτείς να κρύβεις ή να βρεις κάπου να κλειδώνεις τα πράγματά σου και ας παρεξηγηθούν! Αλλιώς θα πρέπει να φέρνεις καθημερινά, το οποίο καταλαβαίνω πως μπορεί να είναι άβολο...