Πιστεύω ότι η #7 έρχεται όντως από ευκατάστατη οικογένεια, αλλά δεν είχε ποτέ δικά της λεφτά να διαχειριστεί. Δηλαδή είχε άφθονο χαρτζιλίκι και ωραία ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, ό,τι λαχταρούσε η καρδούλα της, αλλά σε βάση ζητάω-παίρνω. Δεν της δόθηκε ένα ποσό να διαχειριστεί παραπάνω από βάθος εβδομάδας-μήνα. Και επίσης οι γονείς δεν συζητούσαν ποτέ το κόστος διακοπών, ξενοδοχείων, φροντιστηρίων, σπουδών - οπότε μέχρι να μετακομίσει εκτός για σπουδές δεν είχε συναίσθηση του πόσα λεφτά χρειάζονται για όλα αυτά. Τώρα όσο για το λόγο που χρειάστηκε ψυχολογική υποστήριξη φεύγοντας (ή για να φύγει), δίστασε να δεχτεί τη δωρεά, και έπειτα αγκιστρώθηκε από την (επιφανειακή) ασφάλεια που την έκανε να αισθανθεί αυτό το ποσό... μάλλον κρύβονται οικογενειακές ιστορίες. Πιστεύω πάντως ότι είναι η πρώτη φορά που αυτοπροσδιορίζεται και αυτοκαθορίζεται, έχει σχετική ελευθερία να αποφασίσει τι θα κάνει με τα δικά της θέματα χωρίς να της επιβληθεί μια κατεύθυνση. Για αυτό αγχώνεται, αλλά και προσπαθεί να βρει στήριγμα εκτός οικογενείας από κάποιον που θεωρούσε αυτονόητο πως θα τη συμβουλεύσει τι να κάνει αλλά ο ίδιος -δικαίως και διακριτικότατα όπως και πολλοί άλλοι σημείωσαν - δεν επιθυμεί να ανακατευτεί.