γνωρίζω για το όνομά σας,Ίναχε.έτυχε να γεννηθώ σε ένα τόπο που είναι ποτισμένος με θρύλους και θάλασσες.έχω διαβάσει τη θεογονία,του Ησιόδου,όχι των ορφικών.αλλά δε συγκρατώ.είμαι χαζή,μόνο οτι ο θάνατος και ο ύπνος ήταν αδέλφια,παιδιά της Νύχτας και του Ερέβους.αν θυμάμαι καλά.λίγο πιο δίπλα από το πατρικό μου,βρίσκεται ένας λόφος,που παλιά,είχε γίνει μια μάχη,μεταξύ δύο αδελφών,εγγονών μιας εκ των δαναΐδων.Ήθελαν να χωρίσουν το βασίλειο σε 2 μέρη.εξάλλου όλοι οι πόλεμοι για τη μάσα γίνονται..σε κείνη τη μάχη,που έγινε εδώ πιο πάνω,χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά η ασπίδα.και ο λόφος λέγεται ''Ασπίδα''.εκεί μας πήγαιναν εκδρομές με το δημοτικό και εκεί πάω και περπατάω,γιατί έχω ''τριδόνια'' και δε μπορώ να κάτσω σπίτι στιγμή.μου αρέσουν αυτά.κι ας είναι χαζά.τα σκέφτηκαν όσοι αποφάσισαν να γράφουμε το α και το η έτσι,και όσοι βρήκαν πως αν ανακατέψεις αυγά,γάλα και σιμιγδάλι κάνεις γαλακτομπούρεκο.είναι ωραία.και τα γλυκά επίσης.του ταψιού.χαχα!όλα είναι δρόμος,που λένε και οι ψαγμένοι,ε;ξαφνικά όλοι έγιναν ψαγμένοι καθώς ανακάλυψαν τον κέρουακ,ο οποίος μου είναι κάπως αντιπαθής και δε θα αφιέρωνα χρόνο να διαβάσω το δρόμο του.όντως το φιλίππου είναι λίγο φλωριά.και λίγο παπακαλιατίστικο.είχα σκεφτεί και το Μιχάλης Καφαντάρης αλλά το γκούγκλαρα και υπήρχε ήδη σε αληθινό.εξάλλου έπρεπε να έχετε ένα τέτοιο όνομα που να μη το πιστέψω για αληθινό.η φαντασία,μου έκανε πάντα κακό.ταξίδεψα κρατημένη από το χέρι της,αγάπησα,μίλησα,μίσησα και σκέφτηκα μαζί τηςκι όλες οι μέρες έχουν αυτό το παράθυρο μπροστάκιόλες οι ώρες,έτσι,φαίνονται δικές μου.επικίνδυνο πράγμα.ντρόγκι.χαχα!μου αρέσει που γράψατε το στιγμές με κεφαλαία.και το καλημέρα μου άρεσε,επίσης.φαμ φατάλ