#1A.To θέμα δεν είναι να πεισθούν οι γυναίκες για την αξία του θηλασμού. Έχουν πεισθεί. Ισχύουν όλα αυτά κι ο θηλασμός είναι μια τρυφερότατη στιγμή που θα θυμούνται με άφατη αγάπη σε όλη τους την ζωή. Δεν χρειάζονται πειθώ. Το θέμα είναι ότι χρειάζονται πρα-κτι-κή και οργανωμένη βοήθεια να θηλάσουν! ΑΥΤΟ λείπει. Δεν είναι κάτι αυτόματο που άπαξ και το αποφασίσεις γίνεται από μόνο του. Δεν μπορεί να είναι η ξάγρυπνη λεχώνα υπεύθυνη για το μωρό 24/7 ΚΑΙ για τις δουλειές στο σπίτι για να λάμπει ΚΑΙ να περιμένουμε και να χωρέσει στο παλιό της jean σε 30 μέρες μετά τον τοκετό ΚΑΙ ταυτόχρονα να της υπερθεματίζουμε θεωρητικώς τα οφέλη του θηλασμού. Είναι υποκρισία. Χρειάζεται υποστηρικτικό πλαίσιο. Κι αν δεν γίνει δεν έγινε. Δεν σημαίνει ότι απέτυχε. Προσωπικά και θήλασα και δεν θήλασα (το άλλο μου παιδί). Το δεύτερο δεν έγινε από επιλογή αλλά επειδή δεν κατορθώθηκε λόγω ειδικών συνθηκών στην πορεία. Δεν το φέρω βαρέως όσο κι αν νοσταλγώ τον θηλασμό του πρώτου (παρεμπιπτόντως δεν πονάει παρά μόνον τις πρώτες λίγες φορές μέχρι να μάθει το μωρό να "πιάνει" την θηλή).Β.Απάντηση "Εσύ χαραμίζεσαι εδώ. Έπρεπε να γράφεις τεχνοκριτικές για τους New York Times". Kαι παρακολούθησέ τον να γεμίζουν τα μυαλά του αέρα! :D