Αγαπητή φίλη 1Ο πόνος μπρος σε τέτοια απολυτότητα είναι δεδομένος. Και ο δισταγμός του συντρόφου σου ίσως έγκειται και στο γεγονός ότι δεν μπορείς να τα βρεις με τους γονείς σου, άρα ίσως στο μέλλον ξαναλλάξεις τη ρότα σου και δεν μπορείς να τα βρεις και με εκείνον; Δεν είναι καθαρή σκέψη, μάλλον άλογος φόβος - αλλά το έχετε συζητήσει καθόλου; Ρώτα τον γιατί η όλη ιστορία του προκαλεί αμφιβολίες, μάλλον θα δυσκολευτεί να σου απαντήσει.Ακούγεσαι όμως σαν να προσπαθείς να πιαστείς από κάπου. Ενώ στην τελική ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει είσαι εσύ η ίδια, δυνατή και αποφασιστική, λυτρωμένη από όλο τον πόνο και το θυμό. Γι'αυτό θα έλεγα ότι χρειάζεσαι να μιλήσεις με επαγγελματία, για να ξεμπερδέψεις το κουβάρι σου. Μήπως κι εσύ ξανασκέφτεσαι τις ευκαιρίες που άφησες πίσω για να μπλεχτείς σε μια ζωή που δεν σε γεμίζει αυτή τη στιγμή; Καλή επιτυχία και καλή ζωή, ελπίζω με τον σύντροφό σου. Οι γονείς, ίσως ακολουθήσουν, ίσως μείνουν στα χαρακώματα...