Συμφωνώ απόλυτα με την επιλογή των γονέων να μη βαπτίσουν τα παιδιά τους. Μπράβο τους και μαγκιά τους. Αλλά θεωρώ το λιγότερο άνευ ουσίας το γεγονός ότι δεν άφησαν το παιδί να κοινωνίσει. Η Εκκλησία έχει τους κανόνες της. Καλώς ή κακώς αυτοί είναι και μπράβο της και μαγκιάς της και αυτής. Δεν τους επιβάλει. Αν θέλει κάποιος τους ακολουθεί, αν δεν θέλει απλά δεν είναι μέλος της. Αν πάλι θέλει και είναι μέλος της, υποτίθεται ότι τους δέχεται. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο παράδειγμα αλ α καρτ μέλους ενός θρησκευτικού δόγματος με τον καθένα να επιλέγει όποιο κανόνα θέλει. Η Εκκλησία είναι ένας θεσμός, ο οποίος είναι ανοιχτός σε όποιον τον αποδέχεται. Είναι ακριβώς όπως πριν μερικά χρόνια το θέμα με τις ταυτότητες. Όπως τότε υποστήριζα το δικαίωμα της πολιτείας να αποφασίζει η ίδια πως θα μεταχειρίζεται ένα δημόσιο έγγραφο και τι θα περιλαμβάνει αυτό, έτσι και τώρα θεωρώ ότι η Εκκλησία έχει δικαίωμα να κρίνει πως θα λειτουργεί.Συνέχεια γίνεται λόγος για τους κανόνες της Εκκλησίας, τον αναχρονιστικό της χαρακτήρα κτλ κτλ. Όπως για παράδειγμα με το θέμα του κοινωνικού συμβολαίου για τους γκέι. Σημειωτέον είμαι γκέι και άθρησκος. Όχι για να μην αρχίσουν ορισμένοι. Και όντως καλά κάνει και υπάρχει η δυνατότητα αυτή, για αυτούς τους λίγους που πραγματικά ενδιαφέρονται και κατανοούν την έννοια της συντροφικότητας και δεν είναι grindr και romeo addicted, αλλά βαρέθηκα τη τόση έμφαση στη θέση της Εκκλησίας και μάλιστα με ύφος δημόσιου κατήγορου από ορισμένους, που κόντεψα να υπερασπιστώ τον παππά του Πειραιά. Δηλαδή έλεος...