τεχνικά ούτε γούτσου-γούτσου αριστερός υπάρχει και τα ατομικά δικαιώματα (ιδιαίτερα της θρησκείας και της ιδιοκτησίας) είναι εξίσου μισητά από τους αριστερούς, πράγμα που αποτυπώνεται σε όλα τους τα καθεστώτα. Τα οποία προτάσσουν κοινωνικά (δηλαδή μαζικά δικαιώματα), κυριολεκτικά λ.χ. βάζουν το δικαίωμα σε δωρεάν υγεία πιο πάνω από το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση ή στο να τα σκας στους παπάδες. Και μη μου πεις για σοσιαλδημοκράτες γιατί η ορθόδοξη άποψη των αριστερών είναι ότι πρόκειται για ρεφόρμες ξεφτιλισμένους, που υποτάσσονται στη ρητορική των δικαιωμάτων και στο κεφάλαιο κλπ κλπ ενώ η ορθόδοξη άποψη των δεξιών είναι ότι πρόκειται για τεμπέληδες ξεφτιλισμένους gay lovers που υποτάσσονται στη ρητορική των συνδικαλιστών κλπ κλπ.Άρα μάλλον, στα 250 χρόνια που πέρασαν απο τη Γαλλική Επανάσταση (η οποία παρεμπιπτόντως έχει παίξει πολύ μικρότερο ρόλο στη δημιουργία της μοντέρνας πραγματικότητας απ' ό,τι η Αμερικανική ή η αναίμακτη Αγγλική), λέω εγώ τώρα υπήρξαν κι άλλοι πόλοι στο πολιτικό φάσμα το οποίο είναι (το λιγότερο) επίπεδο και όχι ευθεία. Και μάλλον η ανάλυση της πραγματικότητας με όρους γαλλικής επανάστασης (250 χρόνια πριν!) έχει και κάποια όρια τα οποία για λόγους πολιτισμικής υστέρησης είναι δύσκολο να αντιληφθούν οι περισσότεροι λαοί που η πολιτική κουλτούρα τους απηχεί τις κοτσάνες των Γάλλων κρατικοδίαιτων διανοούμενων.