Έχω την αίσθηση ότι η κυρία Ντορεμί κάνει ιδιαίτερα, όχι πως αλλάζει την απάντηση μου αυτό βέβαια. Νομίζω πως πρέπει πρώτα εσύ ν'αποδεχτείς ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που είναι διαφορετικοί και δε σου μοιάζουν και αυτό κάνει φυσιολογικό τον κόσμο και όχι παράξενο. Αν σταματήσεις γενικά να αναλώνεσαι στο πόσο σε εκνευρίζουν οι γονείς, θα κρατήσεις δυνάμεις, κατά συνέπεια θα είσαι ήρεμη και υπομονετική. Ό,τι κι αν θέλεις να μάθεις σ'ένα παιδί, ηρεμία και υπομονή χρειάζεται. Όσο πιο φυσικά του δείξεις τον κόσμο, τόσο λιγότερο παράξενος θα του φανεί. Και τότε νομίζω δε θα νιώσει την ανάγκη να πει στον γονιό του ότι η δασκάλα του είπε το εξής παράξενο ή διαφορετικό.Προσπάθησε να μιλάς στα παιδιά για τους γονείς, χωρίς αρχικά να εστιάζεις μόνο στον έναν. Σιγά-σιγά. Δεν αλλάζει η σκέψη επειδή θα πεις μια μαγική κουβέντα, μην υποτιμάς τις δυνάμεις σου αλλά μην τις υπερεκτιμάς κιόλας. ;)