Μπράβο του που μιλάει ανοιχτά και ενισχύει αυτό το θέμα. Το ζήτημα της κατάθλιψης είναι ταμπού και μπορεί να σε βλέπουν να μαραζώνεις και να σε λένε απλά τεμπέλη. Είναι δύσκολο να καταλάβουν την ανηδονία για όλα όσα ζεις. Να μην έχει τίποτα νόημα, να σηκώνεσαι με τα χίλια ζόρια, Να ξαγρυπνάς. Να θες όλο αυτό να τελειώσει, αλλά το τέλος να μη μοιάζει εμφανές. Να μην μπορείς να βρεις νόημα, στόχους, να μην αντέχεις μια απλή εμπλοκή. Να κομματιάζεσαι. Να νιώθεις ότι σαπίζεις, ότι γερνάς, αλλά να μην μπορείς ν' αντιδράσεις. Και για όλα αυτά να ντρέπεσαι γιατί μόνο οι αδύναμοι πέφτουν τόσο, έτσι μας λένε χρόνια τώρα. Όχι οι νικητές της ζωής.Κι όμως,όλοι μπορούμε να λυγίσουμε. Ας μην είμαστε ο λόγος που δεν ζητάνε βοήθεια τόσοι και τόσοι άνθρωποι. Και κυρίως : ας μην είμαστε η αφορμή για να πέσουν.