Δεν ξέρω Ποκοπίκε με στεναχώρησε λίγο το σχόλιο σου. Προσωπικά σπάω το κεφάλι μου τι να μαγειρέψω σε τραπεζώματα ώστε να τους ικανοποιήσω όλους γιατί ο σκοπός είναι να τους ευχαριστήσω. Εν τω μεταξύ, όταν είναι φίλοι σου είναι πανεύκολο να ενδιαφερθείς,γιατί αν έχεις παρατηρήσει πάρα πολλές συζητήσεις αφορούν το φαγητό, τι έφαγες, πού, αν το απόλαυσες κτλ. Για παράδειγμα, έχει τύχει να μαγειρέψω χωρίς πιπέρια και λοιπά μπαχαρικά για φίλο που γνώριζα πολύ καλά ότι έχει περάσει έλκος και είναι με χάπια ο άνθρωπος. Ή έχω τρίψει το κρεμμύδι και όχι απλώς ψιλοκόψει για την κόκκινη σάλτσα για τη μακαρονάδα για φίλη που ήξερα ότι αηδιάζει όταν βλέπει τα κομματάκια του κρεμμυδιού να επιπλέουν στη σάλτσα. Πολλές φορές πριν καλέσω έχω σκεφτεί ένα μενού και λέω 'λοιπόν έχω σκεφτεί να μαγειρέψω μοσχαράκι κοκκινιστό, τι λες;' και αναλόγως πράττω. Αλλιώς ας μην καλέσω. Αν είχα φίλη τη γράφουσα θα σχεδίαζα πολύ προσεκτικά το μενού γιατί οι αλλεργίες μου προκαλούν πολύ μεγάλο άγχος-ο άλλος μπορεί όντως να πεθάνει. Επίσης, για τους χορτοφάγους δεν καταλαβαίνω γιατί να μην το λάβεις υπόψη, ατελείωτα χρόνια λαμβάναμε υπόψη τις νηστείες και δεν λέγαμε κουβέντα. Τώρα ξαφνικά έχει γίνει τρελό θέμα και 'όχι δεν θα αλλάξω εγώ αυτά που μαγειρεύω για να ταιριάξουν στον δικό σου εκλεκτικό ουρανίσκο.' Δεν καλείς όμως κάποιον Χριστιανό που νηστεύει Μεγάλη Εβδομάδα και του σερβίρεις μπριζόλες γιατί είναι άτοπο. Το ίδιο και με τον βίγκαν. Έχει διαλέξει έναν τρόπο ζωής. Πόσο δύσκολο είναι πια να τον σεβαστούμε; (να διευκρινίσω ότι είμαι φανατική κρεατοφάγος.) Μου φαίνεται πάντα πολύ παράξενο πόσο πολύ θέλουν οι άλλοι να ελέγχουν τι τρώμε. Μπορεί ο άλλος να έχει αλλεργία σε κάτι, να του φέρνει αέρια, να το βλέπει και να αηδιάζει, οτιδήποτε, αλλά εμείς εκεί, να του βγάλουμε την προτίμηση από τη μύτη. Δικαίωμα του στην τελική τι θα φάει. Όσο για τα ιατρικά θέματα είναι ντροπή του αδερφού ή του όποιου φίλου να κάνει τον άνθρωπο που πάσχει να αισθάνεται άσχημα και να απολογείται που έχει μια πάθηση. Όχι απλά οφείλει να τα σεβαστεί αλλά και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να τον διευκολύνει. Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι πια να μαγειρέψει ΜΙΑ φορά το χρόνο κάτι ξεχωριστό για αυτήν; Έλεος.
