#4 Μήπως προσπαθείς να φτάσεις από το 0 στο 100 μέσα σε λίγες μέρες? Οι "αληθινές" φιλίες όπως τις περιγράφεις υπάρχουν και στο υπογράφω. Αλλά μήν περιμένεις να γνωρίσεις κάποιον και να νοιαστεί αμέσως για σένα με τον τρόπο που θέλεις. Οι φιλία θέλει το χρόνο της, για να δεθείς με τον άλλο πρέπει να ζήσετε πράγματα μαζί, να γνωρίσετε σιγά σιγά ο ένας τον άλλο, να ενθουσιαστείτε μαζί, να απογοητευτείτε μαζί και τελικά να αποδεχτείτε και να αγαπήσετε ο ένας τον άλλο όπως είναι. Και κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσεις οτι οι φίλοι σου είναι μια δευτερη οικογένεια.Είναι υπέροχο το συναίσθημα αυτό, του να ξέρεις οτι υπάρχει κάποιο άτομο στον κόσμο εκτός οικογένειας που μπορεί να σε καταλάβει, να νοιαστεί και να σε στηρίξει εξίσου με την οικογενειά σου (ή και καλύτερα ακόμα, πίστεψε με). Αλλά όλα τα παραπάνω, για να γίνουν πρέπει να μη τα κυνηγάς και να μη τα απαιτείς από τους άλλους από την πρώτη στιγμή, γιατί όταν ο άλλος είναι απλά γνωστός, κάτι τέτοιο είναι πιεστικό. Είναι κάπως σα τις ερωτικές σχέσεις, μπορει εσύ να θές να βρεις την ιδανικη σχέση για γάμο, αλλά δε μπορεις να φορτώνεις αυτή την επιθυμία σε κάθε νέα γνωριμία, πριν δεις αν ταιριάζεις με τον άλλο, γιατί είναι άκαιρο και άτοπο, θα φαίνεσαι απελπισμένη και θα νιώσει πίεση. Την ίδια πίεση θα νιώσει και ένας νέος φίλος αν του φορτώσεις όλες τις "ρομαντικες" αντιλήψεις και τη συγκριση με την οικογένεια.Επίσης αυτό το πρώτο στάδιο γνωριμίας, και τα πρώτα χρόνια φιλίας, μπορεί να μην έχουν την ασφάλεια, τη ανιδιοτέλεια και την αγάπη της "αδερφικής" φιλίας, αλλά μη τα υποτιμάς. Είναι η βάση για τα υπόλοιπα, που θα καθορίσουν τη συνέχεια. Αντί να κρίνεις τους άλλους για το πόσο σε στηρίζουν, προσπάθησε να ευχαριστηθείς τη γνωριμία, να περάσεις καλά, να τους γνωρίσεις καλύτερα, να δεις αν ταιριάζετε, να ζήσεις και να μάθεις πράγματα μαζί τους. Και αν σας βγεί για παραπάνω βγήκε. Αλλιώς θα έχεις περασει καλα :)Και τέλος, μου φαίνεται κακή ιδέα να συγκρίνεις την οικογένεια σου με τους φίλους σου. Όπως είπε κ η Α,μπα, την οικογένεια δε τη διαλέγεις, ΟΥΤΕ σε διαλέγει. Σε αποδέχονται και σε αγαπάνε όπως είσαι (συνήθως). Οι φίλοι δεν είναι έτσι. Δε σου χρωστάνε τη φιλία τους, θα πρέπει να νιώσουν οτι θέλουν να στη δώσουν. Αυτό σημαίνει οτι θα είναι πιο αυστηροί μαζί σου, πιο δυσκολοι, πιο απαιτητικοί κτλ κτλ. Αλλά γι αυτό οι φιλίες έχουν άλλη αξία. Γιατί είναι προιόν αμοιβαίας επιλογής και προσπάθειας.
