Πιστεύω πως μπάζει λίγο αυτή θεωρία "τους συγγενείς δεν τους διαλέγεις αλλά τους φίλους ναι". Καταρχήν είμαστε υπεύθυνοι για το πως διαχειριζόμαστε και πως εξελίσσουμε τη σχέση με τους συγγενείς που μας έτυχαν και θα εισπράξουμε τα αποτελέσματα ανάλογα με τη δική μας στάση απέναντί τους. Δεν πρόκειται δηλαδή για καθαρή μοίρα, βάζουμε κι εμείς το χέρι μας στο πως διαμορφώνονται οι σχέσεις μας με τους δικούς μας.Κατά δεύτερον, ούτε τους φίλους τους διαλέγουμε απόλυτα. Και με εκείνους υπάρχει ένας παράγοντας τύχης, αφού τυχαίο είναι ποιος θα καθήσει δίπλα μας στο θρανίο, ποιος θα γραφτεί μαζί με μας στα γαλλικά ή στο κολυμβητήριο, κοκ. Φίλοι γινόμαστε με κάποιους από αυτούς που τυχαία βρίσκονται στο δρόμο μας. Μπότομλάιν είμαστε υπεύθυνοι εμείς για όλες μας τις σχέσεις, δεν είναι δικαιολογία η μοίρα κ η τύχη.