#4Να πω μόνο πως σύζυγος φίλης, που έγινε κουμπάρος στον κολλητό του, έλαβε ως δώρο την ηλεκτροκόλληση που ονειρευόταν. ΠΟΤΕ δε θα ξεχάσω το απορημένο βλέμμα του όταν του είπαν ότι δε γίνεται να το στήσουν στολισμένο στην εκκλησία, όπως θα έκαναν για ένα ρολόι. Τον υποστήριξα όσο μπορούσα αλλά ξέρετε τώρα πώς κάνουν μ'αυτά τα τυπικά.Προσωπικά πάντως, προτιμώ ως δώρο κάτι που θα μείνει να θυμίζει, ούτε το ρολόι μ'αρέσει. Παλιά έκαναν ρολόι ακριβό, για "καλό" που θα κρατούσε για πάντα, όπως ένα κόσμημα πχ. Στις κουμπαριές που δεν είναι του ποδαριού αλλά έχουν μια ιστορία, μου αρέσει να υπάρχει ένα αντικείμενο που να είναι αφορμή να ειπωθεί η ιστορία αυτή, όταν κάποιος το δει και πει α, ωραίο αυτό. Βέβαια η ιστορία στη δική σας περίπτωση είναι του άντρα σου, οπότε ίσως εκείνος πρέπει να χολοσκάσει κι εσύ να τον βοηθήσεις ν'αποφασίσει. Γνωρίζονται τόσα χρόνια, θα βρει κάτι κατάλληλο. Μπορεί όντως να υπάρχει μια εμπειρία που αμέλησε να ζήσει, όχι δεν μπορεσε, και να χαρεί τόσο που θα την αφηγείται χωρίς να τον ρωτήσει κανείς :)
