Τα παιδικά πάρτυ είναι για παιδιά. Οι μεγάλοι δεν έχουν καμία δουλειά, εκτός από 1-2 ενήλικες επιβλέποντες. Επειδή στην δική μου παιδική ηλικία, πες γιατί φοιτούσα σε σχολείο που ήταν μακριά και τα παιδιά προέρχονταν από διάφορες περιοχές, πες γιατί οι δικοί μου δεν είχαν καμία διάθεση για τέτοια νταβατούρια, όταν με καλούσαν σε πάρτυ, με πήγαινε ο μπαμπάς μου κι ύστερα ερχόταν και με έπαιρνε. Δεν θυμάμαι να κάθισε ποτέ σε πάρτυ, εκτός βέβαια αν είχαν φιλική σχέση με τους γονείς-οικοδεσπότες (σπάνιο). Και δεν θυμάμαι ποτέ να είχα δει άλλους γονείς στα πάρτυ αυτά.Από τότε που είμαι γονιός βλέπω κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι μισοί θαμώνες στα πάρτυ είναι τα παιδιά και οι άλλοι μισοί οι γονείς. (Επειδή τα παιδιά μου δεν πήγαν σε σχολείο μακριά από την γειτονιά, δεν ξέρω τι θα γινόταν σε μια τέτοια περίπτωση.) Και άντε να το δεχτώ για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, που δεν μπορείς να τα φορτώσεις στους οικοδεσπότες, αλλά παιδιά του δημοτικού μια χαρά παλεύονται. Το θεωρώ μεγάλη βαρεμάρα και χάσιμο χρόνου, κάποιες πολύτιμες ώρες που θα μπορούσα να αφιερώσω αποκλειστικά στον εαυτό μου. Μισή ωρίτσα πριν πάρω το παιδί είναι αρκετή για να πω πέντε κουβέντες με τους άλλους γονείς.Δύο πάρτι έχω κάνει όλα κι όλα. Δεν γίνεται, το κόστος είναι δυσβάσταχτο όταν πρέπει να ταΐσεις ΚΑΙ τους γονείς.