Kαταλαβαίνω τι λες. Ωστόσο νομίζω ότι δεν είναι τόσο απαραίτητο (ή και χρήσιμο;) να διώξεις όλους τους κάφρους. Η παρουσία διαφορετικότητας (ακόμη και κακής διαφορετικότητας) αποτελεί κέρδος στο ότι ενδυναμώνει τους χαρακτήρες να μπορούν να αναμετρηθούν με το τέρας και να νικήσουν. Αν όλοι ήταν από το Stepford ή το Village of the Damned νομίζω δεν θα είχε κι ιδιαίτερη αξία ο καθημερινός αγώνας να βελτιωθούμε. Τώρα για το άλλο που λες πώς πείθεις το παιδί. Νομίζω δεν είναι ανάγκη να πείσεις κανένα παιδί. Το παιδί γνωρίζει πολύ καλύτερα από μας. Αν νιώθει κάπως νιώθει κάπως και εφόσον αυτό δεν το βλάπτει εκείνο ξέρει πώς νιώθει. Δεν θα του υποδείξουμε εμείς πώς να νιώσει. Αν επιθυμεί να παίξει με Μπάρμπι ας παίξει με Μπάρμπι αρκεί να ξέρει ότι υπάρχουν κι ΑΛΛΕΣ κούκλες εκτός της Μπάρμπι ΕΞΙΣΟΥ αποδεκτές.Σίγουρα επηρεάζονται από συμμαθητές κλπ αλλά αν έχουν ενδυναμωθεί από το σπίτι να έχουν αυτοπεποίθηση (και αυτό γίνεται με το να εισακούεται η γνώμη τους και να μην νιώθουν ότι κάποιος άλλος ξέρει καλύτερα από αυτά γι'εκείνα τα ίδια) μπορούν ευκολότερα να αντισταθούν στο ρεύμα. Αυτό το "κι ο φίλος σου έπεφτε από το γκρεμό θα έπεφτες κι εσύ;" δεν βγήκε τυχαία! :DΣτο θέμα μαγειρική που λες ας πούμε ο δικός μου επειδή είναι λιχούδης έχει μόνος του εκφράσει το ενδιαφέρον να ασχολείται λιγουλάκι όταν φτιάχνω κάτι. (Ρωτάει πώς φτιάχνουνται ή τι βάζω μέσα κλπ) Ας πούμε του έχω μάθει να φτιάχνει μόνος του το σάντουιτς που θέλει να φάει ή να στίβει πορτοκαλάδα. Τώρα επιχειρούμε προσεκτικά και την τοστιέρα (είναι ηλικία που γνωρίζει τα βασικά περί ηλεκτρισμού). Όταν φτιάχνω κέηκ τον βάζω να μετρήσει τα υλικά (και γλείφει και το μπωλ μετά!) Τέτοια μικρά καθημερινά. Βέβαια είναι το στυλ που θέλει να έχει υπηρετικό προσωπικό. "Μαμά φέρε μου σε παρακαλώ νερό" "Μαμά άνοιξε μου τα βλέφαρα για να ξυπνήσω". Τέτοια. Ε σε αυτά του απαντώ πάντοτε "πήγαινε πουλάκι μου να πάρεις μόνος σου νερό για να μην με καταριέται η νύφη μου αύριο μεθαύριο". Γελάμε χαχαχα και αυτό είναι. Πηγαίνει. Αν δεν βρει κανένα ζώον γυναίκα να νομίζει ότι τον κανακεύει με το να τον υπηρετεί μια χαρά θα τα πάνε. Με το άλλο δεν έχω φτάσει στο επίπεδο αυτό αλλά επειδή είναι το εντελώς άλλο καλούπι παιδιού (του σκίζομαι να κάνω δουλειές για να εξυπηρετήσω τους άλλους -αγόρι είναι) δεν έχω προβληματιστεί ακόμη. Στα παιχνίδια επίσης δεν έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα. Παίζουν αυτά που τους τραβούν το ενδιαφέρον. Το μικρό έχει το αρκουδάκι του και ένα κουκλάκι που του αρέσει. Καλώς το έχει και εφόσον το ζητάει ας το έχει. Ασφάλεια του παρέχει. Τα αυτοκινητάκια είναι favorites μάλλον επειδή κινούνται και έχουν "δράση". Βλέπουν και Shimmer & Shine στο Nickelodeon. Σιγά!Τα παιδιά νομίζω θέλουν αγάπη πάνω απ'όλα. Αποδοχή. Άπαξ και την νιώσουν πάρα πολύ καλά στο πετσί τους (και το είπε πάρα πολύ καλά η Πόντια τις προάλλες ότι "θα έχουν απόθεμα στις τσέπες για όταν χρειαστούν") δύσκολα ταλαντεύονται απο στερεότυπα και κλισέ. Πιστεύουν στον εαυτό τους.
