Α!! Καλα, είσαι μέντιουμ? Ως κι εγώ η ίδια το είχα ξεχάσει! Έτσι ακριβώς φίλε, πήρα ανιχνευτή μετάλλων μου τον πουλησε ένας Τούρκος μεταχειρισμένο 150 ευρώ και καλά που μου το θύμησες ότι πρέπει να τον πουλήσω! ( Πόσο σιχαίνομαι να δίνω τζάμπα λεφτά Θεέ μου).Εγώ δεν είχα χάσει δαχτυλίδια αλλά διαμαντένιο βραχιόλι δώρο γάμου δηλαδή κι αυτό, το πιο ακριβό απ'όλα. Είχε όμως ελαττωματικό κούμπωμα και μια από τις σπάνιες μέρες που έκανα δουλειές λόγω μετακόμισης, μάλλον κάπου έπεσε. Το συνειδητοποίησα την άλλη μέρα που ξύπνησα και πήγα στο μπάνιο να πλυθώ, κι έτσι όπως αυτοθαυμαζόμουνα έτοιμη για σέλφι με την 8 μηνών κοιλάρα μου στον καθρέφτη, ξαφνικά σοκ, βλέπω τον καρπό μου άδειο! Αμάν!!! Πρώτη σκέψη, θα έμεινε στα σεντόνια. Πήγα να δω τίποτα. Έφαγα το σπίτι, έψαξα όλες τις κούτες, το αυτοκίνητο, πήγα σε όλα τα μέρη που είχα επισκεφτεί την προηγούμενη μέρα, τζίφος. Το κοινό με την ιστορία της κοπέλας είναι ότι κι εγώ είχα κόσμο στο σπίτι την προηγούμενη μέρα, ένα ζευγάρι φιλιππινέζων που είχαν έρθει να βοηθήσουν. Δεν ήθελα να τους ρωτήσω με τη λογική πως αν το είχαν πάρει δεν θα το παραδέχονταν, κι αν όχι ίσως έτρωγαν το σπίτι μήπως το βρουν εκείνοι πρώτοι! Δεν τους είχα ξαναπάρει μου ήταν εντελώς άγνωστοι. Τελικά κατέφυγα στον ανιχνευτή που αποδείχτηκε μεγάλη πατάτα...το βραχιόλι δεν βρέθηκε ποτέ. Όμως μετά από την ιστορία του κομοδίνου πλέον ελπίζω πως μια μέρα θα λύσω το κρεβάτι και θα εμφανιστεί πάλι μπροστά μου....Βτγ γιατί αποκλείουν το ενδεχόμενο κάποιος να το βρήκε κ να το έβαλε στο κομοδίνο? Καθαρίστρια, γονείς, ο ίδιος ο σύζυγος???Όπως και να χει είναι πολύ κακή συνήθεια να βάζεις-βγάζεις τα κοσμήματα και να τα παρατάς εδώ κι εκεί. Και μόνο που άκουσα πως τα αφήνει δίπλα στο νεροχύτη με έπιασε σφίξιμο.