Λέω αυτά τα λόγια έχοντας πλήρη επίγνωση του τι σημαίνουν. Δεν λέγονται ελαφρά την καρδία αγαπημένη Συννεφιά. Η μοναδική θέση του γονιού που δεν τον συμπαθεί το παιδί του είναι αυτή που πρέπει να αναρωτηθεί γιατί. Οι σχέσεις είναι αμφοτεροβαρείς και δεν εξαρτώνται από τους δεσμούς αίματος. Ερώτηση κρίσεως: Τι δουλειά έχει να διαφωνεί με τις επιλογές του παιδιού του ένας γονέας;(Ασφαλώς δεν μιλώ για επιλογές που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή του).Αλλά ποια είναι τα κριτήρια διαφωνίας; Τα δικά του γούστα, οι δικές του προτιμήσεις, οι πολιτικές - θρησκευτικές του πεποιθήσεις; Κανένα κριτήριο δεν δικαιολογεί τη διαφωνία, πέρα από τον κίνδυνο της ζωής του ή της σωματικής του ακεραιότητας. Αν έχεις μεγαλώσει ένα παιδί του οποίου την κρίση δεν εμπιστεύεσαι, πάλι δικό σου λάθος είναι. Δεν έχει καμία δουλειά να επωμιστεί το παιδί σου την ευθύνη αυτή. Μάθετε να εμπιστεύεστε την κρίση των παιδιών σας και το δικαίωμα τους να κάνουν τα δικά τους λάθη με ότι συνέπειες έχει αυτό. Λέγεται σεβασμός και καμία σχέση δεν δικαιολογεί την κατάργηση του. Με πολύ αγάπη.