@ ΣυννεφιάΈχεις δίκιο φυσικά ότι υπάρχει κι ο αντίποδας. Αλλά για αυτό αναφέρω μισάωρα και μια ώρα. Δεν θεωρώ ότι είναι λογικό να απαιτείς παραπάνω ώρα στη διάρκεια της μέρας. Εκτός κι αν κοιμάται το μωρό το μεσημέρι. Τότε οκ, κάνε τις δουλειές σου αλλά πιες κι έναν ζεστό καφέ για 10' ρε παιδί μου. Από την άλλη αν θες να δουλεύεις αναγκαστικά θα χρησιμοποιήσεις νταντάδες, βρεφονηπιακούς και δεν συμμαζεύεται. Είναι αναγκαίο, και αν έχεις τύψεις δεν βγαίνει δουλειά και οικογένεια. Στο δικό μου σύμπαν δουλεύει το 4-3, 4 μέρες δουλειά 3 φροντίδα - τη μία, καθημερινή, μόνη μου. Τις 4 μέρες δουλειά όμως βλέπω ελάχιστα το μικρό, ίσα το πρωί και το βράδυ κανά δίωρο αλλά γενικά δεν αντέχει και πολλά μιας και είναι πλήρης και πτώμα από τις δραστηριότητες στο βρεφονηπιακό. Τον χρησιμοποίησα και τις μέρες που ήταν ανοιχτός μεταξύ Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιάς για να βγούν κάποιες δουλειές που ήταν απαραίτητες στο σπίτι. Δεν ένιωσα ότι την παράτησα. Μια χαρά πέρασε, και πρόλαβα να μιλήσω λίγο με το σύντροφό μου στην πορεία. Πήγαμε κι ένα σινεμά δυο ώρες, είχαμε να πάμε πάνω από χρόνο. Δεν βγαίνει αλλιώς όταν δεν έχεις άλλο δίκτυο στήριξης από συγγενείς. Για εμένα πάντα, έτσι, δεν μιλάω για άλλους. Συμφωνώ ότι μας χρειάζονται πολύ. Αλλά πιστεύω και ότι αρκεί να μας έχουν κοντά για το χρόνο που θεωρούμε ικανό. Αν εξελίσσονται, κοιμούνται και τρώνε καλά, δεν έχουν εξάρσεις κακής συμπεριφοράς που υποδηλώνει προβλήματα, και δεν δείχνουν συμπτώματα συναισθηματικής έλλειψης. Αν τα παραπάνω δεν είναι στο ραντάρ σου, άνετα το παρακάνεις και περνάς στην εγκατάλειψη, δεν θα πω όχι.
