#1Πολλές φορές σκεφτόμαστε ότι αν πάμε σε Ψ για να ανοίξουμε το θέμα που μας πονάει, αυτό θα ανοίξει και δε θα σταματήσει ποτέ να αιμορραγεί, θα χάσουμε τη μπάλα, θα τα κάνουμε όλα πουτ@να και θα μας πάρει χρόνια να συνέλθουμε.ΟΧΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΟΧΙ.Το να μιλήσεις με έναν ψυχίατρο θα σε ξελαφρώσει αρχικά, θα σου πάρει αυτόν το βράχο που έχει πλακώσει το στήθος σου εδώ και δυο χρόνια. Θα σε κάνει να σκεφτείς με σειρά, θα αρχίσει το κουβάρι των σκέψεων μέσα στο κεφάλι σου, αυτό που νιώθεις όταν κλείνεις τα μάτια να ξετυλίγεται και στο τέλος θα γίνει όπως ένα ωραίο καλοχτενισμένο φουντάκι, από εκείνα που βάζουμε για να κρατάμε την κουρτίνα. Εκεί θα είναι, δικό σου, όμως περιποιημένο. Θα μπορείς να το χαιδεύεις, και να κοιτάζεις μια μια τις κλωστές του.Ακόμα και η πιο συνειδητή απόφαση της ζωής σου να ήταν και να ήταν ολόδική σου, ακόμα και αν ο πατέρας αυτού του παιδιού δεν είχε ιδέα, πάλι θα χρειαζόσουν κάποιον να σε βοηθήσει με τις σκέψεις σου.Υπάρχει λόγος που παρόλο που η έκτρωση είναι νόμιμη, γίνεται τόση συζήτηση για την αντισύλληψη. Είναι ψυχοφθόρα και απλώς δεν ξεχνιέται. Αν κάνεις παιδιά πάντα θα θυμάσαι το αγέννητο, αν πάλι δεν κάνεις πάντα θα αναρωτιέσαι τι θα είχε γίνει αν το είχες γεννήσει. Για διαφορετικούς λόγους η καθεμιά, κάποιες μπορούμε να το διαχειριστούμε και μόνες, μέχρι ενός σημείου, και κάποιες όχι. Παίζει ρόλο η περίοδος της ζωής μας, πότε συμβαίνει, με ποιον, πόσο θα επηρέαζε το μέλλον πρακτικά και ένα σωρό άλλοι παράγοντες.Σε εσένα συνέβη με αυτά τα δεδομένα. Σε εμένα με άλλα. Ήμουν ας πούμε "τυχερή" (χα) και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι δε θέλω αυτόν τον άνθρωπο για πατέρα του παιδιού μου, δεν είχα ποτέ καμία επιθυμία να τον παντρευτώ*. Αν φοβάσαι ότι θα χωρίσεις αν απευθυνθείς σε ψυχίατρο, μη φοβάσαι. Αυτή δε θα είναι μια απόφαση που θα πάρεις εν βρασμώ, αν την πάρεις. Θα είναι μια ψύχραιμη απόφαση. Αρχικά έχε στο μυαλό σου ότι σου αξίζει τουλάχιστον να απολαύσεις την ημέρα του γάμου σου, χωρίς αυτή τη φωνή να ψιθυρίζει στ'αυτιά σου ότι μισείς τον άντρα σου.Ο ψυχίατρος μπορεί να σου συνταγογραφήσει αν χρειάζεται κάποιο φάρμακο που θα ανακουφίσει την ταραχή σου, την αναστάτωση και τον χαμό. Έλεος, έναν ελαφρύ πονοκέφαλο να έχουμε όταν είμαστε κουρασμένοι, δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε και παίρνουμε παυσίπονο. (δε σε υποχρεώνει κανείς να πάρεις συνταγογραφημένο φάρμακο, ποτέ. Μόνο αν νοσηλεύεσαι σου ζητείται να δηλώσεις εγγράφως ότι αρνείσαι να δεχτείς τη θεραπεία, οπότε μη φοβάσαι ότι θα σε καταπιέσει ο ψυχίατρος.) Όλα θα πάνε καλά, εδώ είμαστε και θα το θυμηθείς. Δεν είσαι μόνη σου, αυτό που βιώνεις είναι δικό σου, αλλά είμαστε πολλές που ξέρουμε πώς είναι γιατί έχουμε κι εμείς από ένα τέτοιο.*Για τους φίλους που θα τηλεφωνήσουν ρωτώντας "και τότε γιατί ήσουνα μαζί του/μπα; να π@διέσαι όμως ήξερες; προφυλακτικό δεν ήθελες όμως ε;", να ενημερώσω ότι στο τηλ.κέντρο απαντάει το πνεύμα της μάνας μου με ηχογραφημένη την αγαπημένη της απάντηση σε ανάλογες ερωτήσεις: Βρε ουστ από 'δω. (με έμφαση στο ουστ. Με ένα ελαφρύ "γχ" στην αρχή. Γχουστ.) Και απέραντη αγάπη, πάντα. Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.