daydreamcatcher δεν είχα σκεφτεί αυτή την οπτική. Νομίζω οτι είναι αρκετά δύσκολο να απαντηθεί. Δηλαδή οι γυναίκες περνούν το μεγαλύτερο ζόρι (εγκυμοσύνη, γέννα, πρώτο διάστημα που το μωρό εξαρτάται κυρίως από τη μητέρα κλπ)όμως και ο πατέρα έχει δικαίωμα γιατί είναι και δικό του παιδί, γιατί και η ζωή του θα αλλάξει και μετά από τα πρώτα χρόνια επωμίζεται το ίδιο βάρος με τη μητέρα. Επομένως, το σώμα είναι της γυναίκας αλλά και ο πατέρας πρέπει να έχει κάποιο λόγο. Νομίζω οτι το πρόβλημα αυτό παύει να υπάρχει όταν το ζευγάρι έχει μια σχέση αλληλοσεβασμού και κατανόησης (κάτι που λείπει από την σχέση της #1). Αν ο φίλος της ήταν πιο διαλακτικός και υπήρχε μια συζήτηση κι οχι ένα ultimatum εκ μέρους του θα αισθανόταν καλύτερα γιατί η απόφαση της έκτρωσης θα είχε παρθεί από κοινού και όχι μέσω ενός εμμεσου εκβιασμού.Αν πχ εσύ ήσουν τελικά έγκυος, και έριχνες το παιδί χωρίς να συμβουλευτείς τον φίλο σου θα το έπαιρνε βαρέως και δίκαια. Αν έκανες έκτρωση αφού το είχατε συζητήσει και αισθανόταν μέρος της απόφασης θεωρώ οτι θα αισθανόταν καλύτερα γιατί θα αισθανόταν οτι τον εκτιμάς και τον σέβεσαι και αποφασίζετε μαζί για σοβαρά θέματα. Η έκβαση είναι η ίδια όμως ο δρόμο διαφορετικός.
