και να εξομολογηθω και κατι αλλο που μολις σκεφτηκα..εγω ον τελευταιο καιρο δεν εχω πολλους φιλους...οι 2 κολλητες μου ρουφηχτηκαν απο τις σχεσεις τους που η μια με εχει κανει περα εδω και μηνες γιατι της ειπα οτι με εχει γραψει και η αλλη απλα τον τελευταιο καιρο εχει ρουφηχτει και δεν μιλαμε χωρις κατι να εχει γινει.με την πρωτη τσακωθηκαμε αγρια γιατι προσπαθουσε να μου επιβαλλει σε μια δικη μου υποθεση την δικη της αποψη και οταν της ειπα οτι σεβομαι την αποψη της αλλα δεν θα την εφαρμοσω εγινε χαμος γιατι δεν εκανε αυτο που ηθελα εγω.επειτα μου παραδεχτηκε με εμμεσο τροπο το λαθος της αλλα απο εγωισμο και μονο(ετσι θεωρω εγω τουλαχιστον) δεν θελει να μου μιλαει για να μην παραδεχτει οτι δεν με σεβαστηκε.με αποτελεσμα να εχουμε να μιλησουμε 2-3 μηνες..αρα και η κολλητη μου φιλη με υποτιμα και δεν με γνωριζε πραγματικα.και εκεινη κανει οπως οι γονεις μου.περιφρονουσε τα θελω μου και προσπαθουσε να μου επιβληθει και οταν ειδε οτι εγω πλεον δεν ειμαι το μικρο καλοβολο και μαλθακο κοριτσακι τοτε πειραχτηκε..το ιδιο εκανε και ο πρωην ερωτικος μου συντροφος που ηταν η πρωτη μου σχεση και η πρωτος μου ερωτας.τον εμπιστευομουν σε ολα και τον ακουγα χωρις δευτερη σκεψη και στο τελος με παρατησε για αλλη και εγω εμεινα μαλακας να τον κοιταω.τελικα μηπως παραημουν καλοβολη για ολο τον κοσμο?μηπως τελικα η πολυ καλοσυνη ειναι αυτη που με εφαγε?δυσκολο το να ξυπνας τελικα και να συνειδητοποιεις την πραγματικοτητα..δυσκολο και επιπονο..εχω ριξει τοσο κλαμμα για τον πρωην μου,τοσο για την κολλητη μου τοσο για τους γονεις μου που κριθαρακι κονετυω αν βγαλω(ειχα βγαλει μια φορα και δεν ειχα πει τιποτα σε κανεναν για να μην τους ανησυχησω και καλα τρομαρα μου!)..