Αγαπητο 1, εχουμε ενα φιλικο ζευγαρι όπου: εκεινος είναι κυριολεκτικα ντουλαπα, εκεινη μισορεξια, εκεινος βαριεται να μιλαει και όταν μιλάει μιλαει νωχελικα και εκεινη κυριολεκτικα όχι μονο δεν σταματάει αλλα μιλάει πολυ μα παρα πολυ γρηγορα, εννοείται πως δεν προλαβενουμε να ολοκληρωσουμε τις σκεψεις μας. Ποτε δεν μας εχουν χαλασει κανενα γευμα. Ναι είναι κουραστικο σε βαθμο που αν και εχει παραιτηθει να την κοντρολαρει, προσπαθει ο ερμος "βρε παρε μια ανασα τους τρελανες τους ανθρωπους" αλλα τίποτα εκεινη...εχει πραγματα να πει και δεν εχει το χρονο...ή τουλαχιστον ετσι το νοιωθει, τι να κανουμε; αγαπαμε τους πλησίον μας με τα ελλατωματα τους και ξερεις γιατί; γιατί δεν μας πηρε πολυ χρονο και κοπο να καταλαβουμε ότι αυτη η συμπεριφορα/αναγκη προερχεται απο εναν πατερα αποντα απο την γεννηση και μια μανα στην κοσμαρα της...συνηθως τετοιες συμπεριφορες εχουν λογους απο πισω τους πολυ σοβαρους και αμα τους κατανοήσεις όλα φαινονται πιο ανθρωπινα και λιγοτερο "επιθετικα".Εσυ νομιζεις ότι είσαι η επιτομη του καλου τραπεζοκομου;