Μαριάννα, αηδιαστική και κυρίως τρομακτική και επικίνδυνη η εμπειρία σου. Ουφ!Κάραβαν, τι ζητάς συγνώμη παιδί μου; Σάμπως εσύ φταις; -Και καλά η τσουτσού, και καλά τα -δήθεν τάχα μου- "θα έρθεις στο σκοτεινό δωμάτιο να με ξυπνήσεις και κούνα με κιόλας, γιατί δεν ξυπνάω εύκολα" (μεγάλο γραφείο, είχε και δωμάτιο να την πέφτει, για ύπνο υποτίθεται) και καλά το ότι ο αναίσχυτος και υποκριτής αυτός άνθρωπος δεν ντρεπόταν την οικογένειά του, που επισκεπτόταν το γραφείο, παιδιά, γυναίκες, συγγενείς κ.λπ..και που τους ήξερα όλους. Το "σταμάτα τη δουλειά σου στο pc για να δω τσόντα και θα δεις και συ μαζί μου, τι προτιμάς αλήθεια;" και το να σηκωθεις να φύγεις και σε πιάνει από τον σβέρκο να σας παλουκώσει κάτω, τι σας λέει; Ρε παιδιά τέτοιο το σοκ (και η χαπατοσύνη της ηλικίας) σαν τον σκατζόχοιρο μπροστά σε δυνατά φώτα, έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, αλλά μπρρρ.. Και ποιος εγώ που -τρομάρα μου- μία δόσιν μούρλας την διέθετα και που δεν είχα διστάσει, για μία σύντομη περίοδο, (και αφού είχε συμβεί ένα πολύ χονδρό περιστατικό χουφτώματος) να γρυλίζω και να γαβγίζω, σε επίδοξους πεσιματάκηδες στον δρόμο, ούτως ώστε να τους κρατώ σε απόσταση ασφαλείας,(εξαιρετικά αποτελεσματικό σε μεθυσμένους αγγλούκους).