Στις δημοκρατίες οι ποινες είναι παντα μικρότερες του κακου που προκάλεσαν π.χ. δεν θανατώνουμε φονιαδες, δεν κοβουμε χερια σε κλεφτες κτλ. Αντιλαμβάνομαι το συναισθηματικο κομματι (είμαι της αποψης ότι υπάρχουν ανθρωποι που δεν αξιζουν να ζουν καν) ΑΛΛΑ οι ποινες περαν του αδικηματος δημιουργουνται και με τι είμαστε εμεις διατεθιμενοι να χρησημοποιήσουμε.Η επιλογη ως ποινη του θανατου και του ακρωτηριασμου δικαιως ή μη λεει πολλα για το ηθος μιας κοινωνίας και τι αξια δίνει γενικα στη ζωή. Στις περισσότερες δυτικες κοινωνίες εχουμε επιλεξει τον εγκλεισμο (εκτος καποιων νομων βεβαιως βεβαιως) γιατί μεχρι εκει αντεχει η συνειδηση μας.