Σε νιώθω απόλυτα!Τα ίδια (καρμπόν) πέρασα κι εγώ, εμένα έπαιρνε και στους γονείς μου να τους παρακαλέσει να μου πουν να την πάρω τηλέφωνο και άλλα χαριτωμένα :)Το κινητό μου δεν το άλλαξα, το έκλεισα για κάποιες μέρες και όταν το άνοιξα ξανά είχαν σταματήσει και οι κλήσεις.Σπίτι δεν άλλαξα. Έμπαινα κι έβγαινα όμως σαν κυνηγημένος.. αν είναι δυνατόν!Δεν τρόμαξα ποτέ, αλλά είχα χάσει την ηρεμία μου είναι αλήθεια.. νεύρα κορδόνια!Οπότε, ναι ξέρω πόση ενέργεια έχεις καταναλώσει.. σαν να είμαι στο μυαλό σου.Τελικά δεν καταλήγουμε κάπου συγκεκριμένα ε;