Λοιπόν τι λέγαμε; Συμβουλές επιβίωσης μέσα στη ζούγκλα που ζούμε... ουφ από που να αρχίσω και που να τελειώσω! Θες να το κάνουμε πιο συγκεκριμένο για να μην χαθούμε σε μια ατέρμονη συζήτηση; Να μιλήσουμε για τις διαπροσωπικές σχέσεις; Όχι απαραίτητα τις ερωτικές αλλά γενικότερα.Αν το πάρουμε από την αρχή, μια γνωριμία δηλαδή, ήδη βλέπω πως υπάρχει πρόβλημα. Εισπράττω συνέχεια σκεπτικισμό, καχυποψία, απομόνωση. Θα έπρεπε να είναι πιο δεκτικοί, χαλαροί και αυθόρμητοι οι άνθρωποι.Πάρε εσένα κι εμένα για παράδειγμα. Δεν γνωριζόμαστε, όμως φαίνεται πως υπάρχει τουλάχιστον κοινό έδαφος να κάνουμε μια κουβέντα. Αν σου πρότεινα να πιούμε έναν καφέ και να την κάνουμε από κοντά το πιο πιθανό από την εμπειρία μου θα ήταν να το αποφύγεις. (Μην το πάρεις προσωπικά, λέω τι συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου είδους περιπτώσεις) Γιατί όμως; Τι θα είχες να χάσεις; Το πολύ-πολύ αντί 2 ώρες στον υπολογιστή να πέρναγες 2 ώρες έξω. Νομίζω είναι πολύ απλά τα πράγματα αλλά τα κάνουμε μόνοι μας δύσκολα.Αν πάμε τώρα σε ερωτικές σχέσεις εδώ δυσκολεύουν κι άλλο τα πράγματα. Μπαίνουν μέσα εγωισμοί, απωθημένα, λάθη του παρελθόντος κτλ.Κι εδώ όμως έχω απάντηση! :)Καταρχήν νομίζω πρέπει να δίνουμε χώρο και χρόνο στον άλλο να μας ανακαλύψει και να τον ανακαλύψουμε.Πολύ σημαντικό! Ειλικρίνεια και ευθύτητα.Είναι πάντα ο καλύτερος δρόμος πιστεύω. Μπορεί να μην είναι ο ευκολότερος αλλά σίγουρα είναι ο πιο σωστός μακροπρόθεσμα. Δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθείς έρθεις στα μέτρα του άλλου ούτε να φέρεις τον άλλο στα δικά σου. Τα ωφέλη θα είναι μόνο πρόσκαιρα.Τι λες κι εσύ;