Γιατί βάζεις στον εαυτό σου ταμπέλα; Και μάλιστα αυτήν της "συναισθηματικά ανάπηρης"; Βαριά κουβέντα. Πιο βαριά κι από ένα "σ'αγαπώ". Αν όντως ήσουν συναισθηματικά ανάπηρη, δε θα είχες συναισθήματα για κανέναν και για τίποτα. Αναφερόμενη όμως στα πρόσωπα και τα γεγονότα της ζωής σου, δε δείχνεις κάτι τέτοιο. Όμως αυτό είναι κάτι που εσύ σαφώς ξέρεις καλύτερα. Σκέφτηκες όμως ότι ίσως και το ίδιο το "σ'αγαπώ" να λειτουργεί ως ταμπέλα; Μια φράση που απλά επισφραγίζει το αντίστοιχο συναίσθημα; Χρήσιμο μα υπερτιμημένο μέσο έκφρασης οι λέξεις καλή μου. Ζεις μια φορά, κι έχεις γύρω σου κόσμο να μοιραστείς την κάθε στιγμή. Κάν'την ξεχωριστή. Με μικρά πράγματα κάθε φορά. Δεν είναι ανάγκη να είναι μια λέξη. Μπορεί να είναι ένα βλέμμα, μια αγκαλιά, οτιδήποτε. Είναι περιττό να επιβάλλεις στον εαυτό σου να πει μια λέξη ή φράση, όπως το "σ'αγαπώ". Είναι σαν να βάζεις τον εαυτό σου τιμωρία: θα το πεις θες δε θες. Όχι, δεν είναι έτσι. Είσαι άνθρωπος. Με συναισθήματα και αδυναμίες. Άσε λοιπόν συναισθήματα όπως η αγάπη να σε κατακλύσουν, ζήσε την κάθε στιγμή με τα αγαπημένα σου πρόσωπα με κάθε τρόπο και, πίστεψε με, οι λέξεις θα έρθουν μόνες τους. Κι αν όχι, δεν σε καθιστούν οι λέξεις συναισθηματικά ανάπηρη, μα η απουσία συναισθημάτων. Φιλικά,Μαρία