#7.Έρωτας από φιλότιμο δε γίνεται.Κι εγώ έχω τραγουδήσει Ρέμο,τι ήμουνα για σένανε,τι ήσουνα για μένανε κτλ.Η πίκρα μπορεί να τα λέει αυτά,αλλά για να σε θέλει ο άλλος,να σε ποθεί,να σε γουστάρει,να ονειρεύεται μαζί σου,δε φτάνει να του έχεις συμπαρασταθεί.Αλλιώς θα τα φτιάχναμε μόνο με τους κολλητούς μας ή δε θα νιώθαμε ποτέ ερωτευμένοι με ανθρώπους,που μας έχουν ταλαιπωρήσει ή ήταν αδιάφοροι.Το να δίνουμε όλο και παραπάνω,μπας και,δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.Κανείς δεν εκβιάζεται από επιθέσεις καλοσύνης,δηλώσεις έρωτα κτλ,για να μείνει,και δε θα μας σεβαστεί παραπάνω,αν ρίξουμε τον αυτοσεβασμό μας στα Τάρταρα.Δε σε ήθελε τόσο ο άνθρωπος.Δε φταις σε κάτι.Δεν κόλλησε.Και μάλλον δεν υπήρχε ενθουσιασμός ούτε στην αρχή.Το έχω ακούσει πολλές φορές,αλλά ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει βρισκόμαστε μόνο Σ/Κ λόγω δουλειάς.Εκτός κι αν υπάρχει σημαντική χιλιομετρική απόσταση.Δούλευα 12-14 ώρες τη ημέρα και ο πρώην βάρδιες.Αρχίσαμε να νιώθουμε,ότι χρειαζόμαστε περισσότερες ώρες ύπνο,όταν δε θέλαμε πια τόσο πολύ ο ένας τον άλλο.Μέχρι τότε όλα τα προλαβαίναμε.Και φίλους και δουλειά και βόλτες μαζί και σεξ όσο αντέχαμε.Ίσως κρίνω πολύ υποκειμενικά,δεν ξέρω.Μακάρι να ξέραμε απ'την αρχή πόσο μας θέλει ο άλλος,αλλά μάλλον δεν ξέρει ούτε κι αυτός.Και φυσικά τα αισθήματα αλλάζουν.Μακάρι κι όταν το καταλάβαινε,να μην το τραβούσε όσο εκεί που τον βολεύει και τον παίρνει,αλλά κι αυτό δε συμβαίνει πάντα.Το τελευταίο ίσως μπορείς να του καταλογίσεις,αν και μάλλον έβλεπες πώς πάει το πράγμα,αλλά την αχαριστία δε θα την έβαζα στο τραπέζι.
