Ναι, ναι, αυτό το πείραμα. Μάλιστα. Κοίταξε να δεις τι γίνεται. Κάθε μα κάθε μέρα διαβάζουμε ειδήσεις για κάποια γυναίκα που ξυλοκοπήθηκε, βιάστηκε, δολοφονήθηκε από κάποιον άντρα. Τι πιο λογικό να είναι οξυμένα τα αντανακλαστικά του πλήθους σε περιστατικά βίας από άντρα προς γυναίκα; Αφού υπάρχουν καθημερινά θύματα σε όλο τον κόσμο. Το ανάποδο, πέρα από το ότι είναι πολύ πιο σπάνιο, δεν σε φτάνει στο σημείο να φοβηθείς για τη ζωή του άντρα. Αν ήθελε θα αντιστεκόταν, έχει σαφώς τη δύναμη (και την τεστοστερόνη) να το κάνει. Όταν δεν αμύνεται ένας άντρας και υπομένει στωικά, θυμίζει πάμπολλες σκηνές 'γέλιου' από την τηλεόραση που ο άντρας έχει κάνει την κουτσουκέλα του και κάθεται να τις φάει υπομονετικά για να τον συγχωρέσει η συμβία του. Όταν όμως μια γυναίκα δεν αντιστέκεται, πολύ απλά αγαπητέ, δεν μπορεί να αμυνθεί, είναι πέρα από τις δυνάμεις της και, ναι, είναι χρέος της κοινωνίας να την προστατεύσει από τη βαναυσότητα του άντρα, γιατί ο κίνδυνος να καταλήξει στο νοσοκομείο ή ακόμα και να πεθάνει είναι πολύ μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο κίνδυνο για τον άντρα (σχεδόν ανύπαρκτος, ίσως καταλάθος). Δεν καταλαβαίνω πώς κατάφερες να κάνεις να ακουστεί άσχημα το να είναι πιο σοκαριστική η βία όταν θύμα της είναι άνθρωπος που ανήκει σε πιο ευάλωτη ομάδα (παιδί, γυναίκα, κτλ.). Τελικά αυτό είναι το σοκαριστικό: ότι μπορεί κάποιος να διαστρεβλώσει ακόμα και αυτό που θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια σωστή κοινωνία, να μας σοκάρει πολύ περισσότερο η βία εναντίον μιας γυναίκας από έναν άντρα, απ'ότι το αντίθετο.