Συννεφιά, με άγγιξε η ιστορία σου και ήθελα να σου πω κατι σε σχέση με το οτι σε ξενίζει πως η αδερφή σου δεν προσπάθησε ποτε να έρθει σε επαφή μαζι σου. Με τις ξαδέρφες, κόρες του θείου μου (αδερφού της μανας μου) δεν εχω καμια επαφή εδω και πολλα χρονια. Ειναι αρκετά πιο μικρές απο μενα, οποτε θεωρητικά εγώ θα έπρεπε ως ώριμος ενήλικας να κανω το βήμα. Ο λόγος που δεν εχουμε επαφή ειναι οτι ο θείος και η μάνα μου δεν μιλιούνται. Η αιτία εχει πολυ παλιές ρίζες και εγώ ειμαι με το μέρος της μαμάς μου. Θεωρώ οτι εχει υποστεί πολλα απο το θείο μου, με πληγώνει το πόσο εχει πονέσει και ετςι δε θελω ούτε εγώ πια να τον βλέπω. Οι ξαδερφες μου δεν μου έχουν κάνει τίποτα απολύτως. Ωστόσο, δε θελω να έρθω σε επαφή μαζι τους, γιατι αν γινει αυτό αναπόφευκτα θα έρθει κάποια στιγμή η συζήτηση στους γονείς μας. Δεν μπορώ να φανταστώ να παμε πχ για ενα καφέ και να μην αναφερθούμε ούτε λιγο στο τι κάνουν οι δικοί μας. Ε, και εκει το φαντάζομαι να ειναι πολυ άβολα και επίσης νομιζω οτι δε θα μπορέσω να κρύψω το θυμό και την σχεδόν αηδία μου για το θείο μου. Δεν πιστεύω πως εχω την ωριμότητα να τις αντιμετωπίσω ως ξεχωριστές οντότητες και οχι ως κόρες του θείου μου, νομιζω πως τελικά αυτό ειναι το πρόβλημα. Οποτε τελικά όλα αυτά τα χρονια δεν τις εχω πλησιάσει. Λοιπόν, φαντάζομαι πως μια κατάσταση ξαδέλφων ειναι πιο λαιτ απο μια κατάσταση αδελφών και πως εσένα μπορεί να σου εχει προκαλέσει περισσότερο πόνο η ολη ιστορία απ’ οτι εμενα, οποτε δε θελω να σου πω πως ειναι ακριβώς το ίδιο. Απλά να, είπα μηπως βοηθήσει σε κατι η εξιστόρηση της, ας πουμε, άλλης πλευράς.
