Εποχές των ντοπαρισμένων στα αναβολικά αγελάδων, τότε που οι τράπεζες σε κυνηγούσαν ανηλεώς για να σου φορτώσουν δάνεια, κάρτες, κλπ (τώρα, με ύφος Μεγάλου Ιεροεξεταστή, κουνάνε το δάχτυλο στους ασυνεπείς διανειολήπτες που υπέκυψαν τότε στο μάρκετίνγκ τους και στις πιέσεις τους). Στο τηλέφωνο, μια ευγενέστατη και γλυκιά κοπέλα (αυτός είναι και ο λόγος που δεν την έκοψα ξερά και απότομα - δουλεύοντας σε σπίτι /γραφείο είχα δεχθεί έως και 20 τηλεφωνήματα σε μια μέρα από τηλεφωνικά κέντρα). Λόγω του ύφους της, την αφήνω να ολοκληρώσει το λογύδριό της και της εξηγώ ευγενικά ότι για λόγους αρχής δεν δανείζομαι ποτέ και πορεύομαι μονάχα με το διαθέσιμο εισόδημά μου (έχοντας επίσης την τύχη να βρω από τους γονείς μια αξιοπρεπή κατοικία). Μου απαντάει ψιθυριστά, μόλις που ακουγόταν: "Κύριέ μου, πολύ καλά κάνετε, δεν ξέρετε πόσο σας ζηλεύω!". Απόδειξη ότι μπορείς να κάνεις την πιο σκατένια δουλειά πουλώντας μονάχα την εργατική σου δύναμη, χωρίς να τους δώσεις ούτε ένα μόριο από την ψυχή σου!