#7 να μην ασχοληθείς καθόλου. Υποκλίνομαι στην Λένα για την απάντηση που σου έδωσε. Δεν έχω "ξανακούσει" άλλον άνθρωπο ΠΟΤΕ να περιγράφει το ζήτημα αυτό τόσο μα τόσο σωστά. Τόσο πολύ to the point. Πόσο δίκιο έχεις Λένα. Διάβαζα τις γραμμές και αισθάνθηκα λύτρωση.Λοιπόν #7 το γεγονός ότι μπήκες στη διαδικασία να στείλεις ερώτηση για το ζήτημα, δείχνει οτι σε απασχολεί παραπάνω απ'ότι πρέπει. Η φίλη σου ξέρει πολύ καλά τι της συμβαίνει και υπάρχουν λόγοι που δεν έχει λύσει αυτό το πρόβλημά της, που ούτε καν τους διανοείσαι. Να ξέρεις ότι το ταξίδι ενός υπέρβαρου προς το αδυνάτισμα, είναι πολύ μοναχικό και οι "φιλικές" παραινέσεις τρίτων (φίλων, συγγενών) όχι μόνο δεν βοηθούν ποτέ, αλλά χειροτερεύουν την ήδη βεβαρυμένη ψυχολογία του υπέρβαρου. Δεν χρειάζεται να της πεις της φίλης σου ότι είναι υπέρβαρη. Το ξέρει. Δεν χρειάζεται να της πεις ότι πρέπει να μειώσει το φαγητό. Το ξέρει, καλύτερα από σένα. Δεν είναι σίγουρο ότι ο διαιτολόγος θα βοηθήσει. Οι πιο πολλοί διαιτολόγοι προτείνουν δίαιτες που είναι ανέφικτες, χρονοβόρες και κοστοβόρες. Που έχουν ένα μικρό αποτέλεσμα με πολύ κόπο στην αρχή, αλλά που δεν γίνεται να διατηρηθεί στη συνέχεια (ποιος μπορεί να ζήσει με μαρούλια και λάχανα μόνο??!! κανείς!!). Η άσκηση σαφώς θα βοηθήσει. Κι αυτό το ξέρει. Έχει όμως μικρό παιδί. Δεν είναι εύκολη η θέση της.Οπότε στοπ. Πάρε απόσταση από αυτό. Θα αδυνατίσει όταν είναι έτοιμη να κάνει αυτά που ήδη ξέρει ότι πρέπει να κάνει για να αδυνατίσει. Δεν χρειάζεται ούτε συζήτηση, ούτε παρέναιση ούτε τίποτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να την καλείς συχνότερα να βγείτε βόλτα για περπάτημα και κουβέντα. Είναι ειλικρινά η πιο πολύτιμη βοήθεια που θα μπορούσες να προσφέρεις. (Με λένε Συννεφιά και ήμουν 130 κιλά. Τώρα είμαι 85.)
