#6.Θα πω πώς μου ακούγεται,γιατί δεν είμαι μάνα.Αντίθετα με τη Λένα,δε βρίσκω καθόλου παραπλανητικό τον ενικό.Όταν λέμε,ότι έφαγε,κανένας δε σκέφτεται,ότι σηκώθηκε μόνο του,πήγε κι έφτιαξε το γάλα του και μετά γύρισε στην κούνια να το πιει.Ξέρουμε,ότι ένας ενήλικας φρόντισε για αυτό.Υπάρχει και το τάισα,το κοίμησα,το άλλαξα,που δείχνει και ποιος ενήλικας ασχολήθηκε.Ο πληθυντικός μπορεί να γίνει και αστείος.Όταν λέει αλλάξαμε πχ,έβαλε και η μάνα καθαρή πάνα;Το καταλαβαίνω μέχρι ένα σημείο,γιατί οι μητέρες συνηθίζουν να μιλάνε στο μωρό τους,όταν τα κάνουν αυτά,για να το ηρεμήσουν,να έχουν επικοινωνία μαζί του,να του εξηγήσουν.Του περιγράφουν τι θα κάνουν,λέγοντας,ότι τώρα θα πιούμε το γάλα μας,θα βάλουμε αυτό το ποδαράκι στη φόρμα κτλ.Είναι πιο τρυφερό το θα το κάνουμε μαζί.Ενώ το εγώ θα σου κάνω αυτό ακούγεται κάπως αυταρχικό,καταπιεστικό.Μπορεί λοιπόν αργότερα σε μια κουβέντα να παρασυρθεί και να μιλήσει έτσι όπως μιλάει με το μικρό από συνήθεια.Πολλές φορές όμως έχω την αίσθηση,ότι θέλει να υπερτονίσει τη συμμετοχή της,ενώ είναι αυτονόητη.Κι ότι το απολαμβάνει σε τέτοιο βαθμό,που γίνεται γλυκερό προς το εμετούλης.Εντάξει,μάνα είναι.Θα κάνει και την υπερβολή της.Αλίμονο.Αν και κάποιες φορές πιάνω στον αέρα την αγωνία,να δείξει,ότι είναι πιο ευχάριστο από ό,τι είναι πραγματικά για εκείνη.Σε μεγαλύτερες ηλικίες βλέπουμε και μια ταύτιση,μια αδυναμία να ξεχωρίσουν ποιος κάνει τι.Διαβάσαμε,πήραμε βαθμούς,διάκριση στην τάδε δραστηριότητα κτλ.Προφανώς και βοηθάνε πολύ οι γονείς,σίγουρα είναι πολύ περήφανοι,αλλά κάπου σαν να το καπελώνουν το παιδάκι.