#1. Δυσκολεύομαι λίγο να καταλάβω την απάντηση της Λένας ως προς το δεύτερο σκέλος. Γιατί έχει δίκιο που την πειράζει; Πρέπει ο τρόπος που δείχνει το ενδιαφέρον του ο άλλος να είναι ίδιος με τον δικό μας; π.χ. Ξενυχτάω άρα πρέπει να ξενυχτάς κι εσύ; Εγώ τα τελευταία έχω καταλάβει ακριβώς το αντίθετο. Πως ο καθένας έχει τον τρόπο του και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ο ένας θέλει παραπάνω κι ο άλλος λιγότερο. Έχουμε επίσης διαφορετικούς χρόνους απόκρισης και εκδήλωσης των συναισθημάτων μας. Όταν κάτι με πειράζει πλέον, λέω στον εαυτό μου: κοιμήσου και ξανασκέψου αύριο πόσο πολύ σε πειράζει. Τις περισσότερες φορές ούτε που θυμάμαι να ξανασκεφτώ αυτό που με πείραξε. Κατάλαβες ότι τη θέλει λιγότερο από ότι εκείνη θέλει αυτόν μόνο από το γεγονός ότι κοιμήθηκε; Κι εγώ σηκώνομαι κάθε μέρα στις 6 (κάτι που σιχαίνομαι και δεν αντέχω) και αν δεν κοιμηθώ το μεσημέρι,στις 11 το βράδυ είμαι σαν ζόμπι. Δεν έχει να κάνει με κανέναν άλλον το πόσο κουρασμένη νιώθω το βράδυ και αν μου παραπονιόταν ο σύντροφός μου για αυτό, ειλικρινά δεν θα τον καταλάβαινα. Ναι υπάρχουν και εξαιρέσεις που θα ξενυχτήσω αλλά δεν είναι ο κανόνας. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πως βγήκαν αυτά τα συμπεράσματα.....
