Παρίσιε, για κάποιους είναι λύση ανάγκης και για άλλους λύση επιλογής. Σε κάθε περίπτωση το να παραλαμβάνεις το παιδί σου ταϊσμένο, ξεσκατησμένο και ready to go απ' την γιαγιά/ παππού και να μέμφεσαι για τις παιδαγωγικές τους μεθόδους για πράγματα επουσιώδη, είναι προβληματικό και (συγνώμη αλλά, ναι θα συμφωνήσω με ΒabyDoll) μυρίζει αχαριστία (αν φυσικά έχεις να κάνεις με μία σχετικά νορμάλ κατάσταση, δεν μιλάω για τα πεθερικά ή τους γονείς από τα προάστια του Ιnferno, έτσι;).Όσο για «τα αγοράκια που κάνουν έτσι και τα κοριτσάκια αλλιώς», υπάρχει κι αυτή η περίπτωση δυστυχώς, αλλά δεν ήξερα ότι αυτά τα «εκπεμπόμενα σήματα» είναι αποκλειστικότητα των παπουδογιαγιάδων. Μόνο στην παρούσα στήλη, πρόσφατα, χρήστες κατέγραφαν εμπειρίες τέτοιων πεποιθήσεων, σε εντονότατο βαθμό, τις οποίες ενστερνίζονται νεότατοι γονείς. Kαι καμιά φορά το πως εκφράζεται αυτό που ενστερνίζεται κανείς, είναι αυτό που αλλάζει κι όχι η ίδια η ουσία.φούστα κλαρωτή,δεν μ’ αρέσει ο όρος γιατί δημιουργεί μία απόσταση και περιγράφει έναν πιο ελάσσονα ρόλο που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. (ο ρόλος μίας ενεργής γιαγιάς/ παππού στο ανάθρεμμα των παιδιών είναι πολύ μεγαλύτερος, απ’ ότι υπονοεί το «φροντιστής»).