Ανήκω κι εγώ σε αυτή την κατηγορία. Αν και λατρεύω τα παιδιά, πότε δε θέλησα να κάνω δικά μου,για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι ο ίδιος με την κοπέλα της ερώτησης (τα παιδάκια που έχουν ανάγκη μια αγκαλιά). Θεωρώ πως μάνα δεν είναι απαραιτήτως αυτή που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί, αλλά αυτή που το αγαπά και το στηρίζει σε όλη τη ζωή του (Χαρακτηριστικό το έργο του Μπρεχτ "ο κύκλος με την κιμωλία").Ο δεύτερος λόγος είναι ότι όλη η διαδικασία της κύησης μου φαίνεται τρομαχτική (το λιγότερο που μπορώ να τη χαρακτηρίσω). Οι αλλαγές στο σώμα, οι ορμονικές διαταραχές, η αλλαγή στη διάθεση, ο πόνος του τοκετού, οι ενδεχόμενες επιπλοκές κλπ, είναι πράγματα που προσωπικά δε θα άντεχα να βιώσω.Ο τρίτος λόγος, αλλά εξίσου σημαντικός, είναι ότι πάσχω από υψηλού ποσοστού κληρονομήσιμη ασθένεια, την οποία δε θα ήθελα κανένα παιδί να υποφέρει ούτε μια μέρα.