Δεν μπορώ να καταλάβω από που προκύπτει ότι τα παιδιά έχουν οποιοδήποτε δικαίωμα στην περιουσία των γονιών και έτσι αδικούνται όταν το ένα παίρνει περισσότερα από το άλλο. Με την ίδια λογική το πρώτο παιδί πρέπει να νιώθει αδικημένο που το παράτησε ο πατέρας του για να ζήσει με άλλη γυναίκα και άλλο παιδί; Αν η λογική αυτή στέκει τότε δεν έχει δίκιο ο πατέρας που δίνει περισσότερη περιουσία στο πρώτο παιδί; Του στερεί την παρουσία του, δεν πρέπει με κάτι να την αναπληρώσει; Κι αν αυτός ο πατέρας ας πούμε χωρίσει για δεύτερη φορά και παντρευτεί και κάνει κι άλλο ένα παιδί, τι πρέπει να κάνει αφού έχει μόνο δυο σπίτια; Η γυναίκα του όταν τον παντρεύτηκε δεν ήξερε ότι πληρώνει δάνειο για το σπίτι του παιδιού του; Ξεκαθάρισε τη θέση και τις προσδοκίες της; Όταν έμεινε έγκυος, συζήτησε με τον πατέρα πως θα εξασφαλιστούν όλα τα παιδιά του; Ξέρεις καμιά φορά κρύβουμε τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες μας φοβούμενοι μήπως ο άλλος φύγει, με αποτέλεσμα ξαφνικά να πληγωνόμαστε για πράγματα που υπήρχαν μέσα στο μυαλό μας και μόνο. Έχει πάρα πολλά κενά η ιστορία αυτή και σίγουρα κάτι δεν μας λέει η φίλη.