#4 Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με την Αμπά κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί ότι μια συγκατοίκηση οποιαδήποτε συγκατοίκηση θα πάει καλά είτε ξεκινάει σε 6 μήνες είτε σε 6 χρόνια. Θα σου μιλήσω από την πλευρά μου που συγκατοίκησα σε 6 μήνες (και συγκατοικώ ακόμα χαχα) το πιο σημαντικό είναι να το θέλετε και οι 2 εξίσου. Το ότι είσαι για πολύ χρόνο στο σπίτι του δεν αναιρεί το γεγονός ότι εσύ έχεις μια άλλη ''βάση'' και ότι αυτό συνεπάγεται... Επειδή δεν ανέφερες αν και το παιδί έχει την ίδια άποψη (υποθέτω πως έχει). Ενα δεύτερο που θα πρότεινα να κάνεις γιατί λες ότι θα είναι και καλή ευκαιρία να μοιραστείτε τα έξοδα κάνε μια χαλαρή κουβέντα για τον διαμερισμό των εξόδων θα σε σώσει από πολλές άβολες καταστάσεις. Τέλος τα χάνεται η μαγεία της σχέσης κλπ δεν μπορώ να πω ότι τα συμμερίζομαι απλά μένοντας μαζί με έναν άνθρωπο συνειδητοποιούμε ότι είναι άνθρωπος με ανάγκες, κακές μέρες, όμορφες μέρες, νεύρα κλπ . Στην δική μου περίπτωση μας έφερε πιο κοντά η συγκατοίκηση δοκίμασε κάποιες φορές τα όρια μας αλλά ταυτόχρονα έγινε πολύ δουλειά. Και στην τελική αν κάτι δεν πάει καλά έχεις το πατρικό σου να επιστρέψεις ή την επιλογή να νοικιάσεις κάπου μόνη σου. Είναι μια καλή εμπειρία να το προσπαθήσεις και είδικά με έναν άνθρωπο που όπως λες έχετε κοινές αξιές και όνειρα. Καλή τύχη!