#5: Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με αυτο που γράφει η Λένα "Αν δεν τον ταρακουνεί το γεγονός ότι αν δεν βρεις δουλειά, θα φύγεις, λες να υπάρχει κάτι που μπορείς να πεις για να το καταλάβει;".Δυστυχώς το ίδιο ακριβώς "δράμα" πέρασα κι εγώ στην προηγούμενή μου σχέση. Και δυστυχώς δεν ήξερα την Αμπα τότε, και έκανα υπομονή 2(!) χρόνια περιμένοντας την ημέρα που θα αλλάξει γνωμη και θα ζήσουμε happily ever after (και στο μεταξύ στριμωχνόμουν άγρια οικονομικά, έχοντας μια δουλειά η οποία δε μου προσφερε αρκετα χρήματα). Ευτυχώς σε κάποια φάση ξύπνησα! Δεν ήθελε να μείνουμε μαζί γιατί α) τον ξεβόλευα από το σπίτι του/τη βολή του/τις συνήθειες του και β) δεν με γούσταρε τόσο πολύ ωστε να ξεβολευτεί για μένα. Απλό, ε? Και μετά χωρίσαμε, γνώρισα εντωμεταξύ ενα καταπληκτικό παιδί και μένουμε μαζί τώρα..και είμαι ευτυχισμένη. Η ειρωνεία είναι οτι μόλις ένιωσε οτι με χάνει άρχισε να κάνει λόγο για συμβίωση, ΑΛΛΑ με τους δικούς του όρους πάντα.Εν συντομία, φύγε! Οσο είναι νωρίς! Υπάρχει σίγουρα κάποιος εκει έξω που θα θέλει να "γυρίζει σπίτι σε σένα". Και αυτός είναι ο μόνος που αξίζει το χρόνο σου!