όπως έχω ξαναπεί στεναχωρώντας πολλές κοπέλες, οι άλλοι δεν σε πιέζουν να κάνεις παιδιά επειδή τους ενδιαφέρει η διαφορετικότητά σου (σιγά τη φοβερή διαφορετικότητα στη χώρα με τα 1.1 παιδιά ανά γυναίκα Λένα, δεν έχουμε 1970 you know) αλλά επειδή είναι ΑΠΟΛΥΤΑ βέβαιο ότι θα το θέλεις, ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ, ΑΚΟΜΑ και με κάποιον σύντροφο σαφώς υποδεέστερο αυτουνού που έχεις τώρα, ΑΚΟΜΑ και αν συμπεριλαμβάνει αμέτρητες χιλιάδες ευρώ σε επεμβάσεις εξωσωματικής, και όλα αυτά (η πίεση από το ίδιο σου το ένστικτο, η βιολογική δυσκολία να γονιμοποιηθείς και η πρακτική δυσκολία να βρεις σύντροφο της προκοπής) από τα 35 και μετά γίνονται τόσο πιθανά που προσεγγιζουν το 100% γύρω στα 40. Δεν είναι απλά ένα ένστικτο, είναι ΤΟ ένστικτο, το μοναδικό που είναι ισχυρότερο από αυτό της αυτοσυντήρησης κι όσες νομίζετε ότι για _εσάς_ δε θα ισχύσει κοροϊδεύετε τον εαυτό σας όπως μόνο ένα ανώριμο άτομο ξέρει να κάνει. Γιατί ο μοναδικός αληθινός λόγος που ένα άτομο 32 χρονών με καλή σχέση, τακτοποιημένη ζωή και όλα τέλεια -εφόσον ισχύουν όλα αυτά, έτσι;- δεν ψήνεται να κάνει παιδί (και ονειρεύεται τη "γαλάζια τεκνοποίηση" κατά το "γαλάζιος πρίγκηπας", κάτι που φυσικά δε θα συμβεί ποτέ) είναι ότι βαυκαλίζεται πως μπορεί να παραμείνει παιδί το ίδιο. Οπότε σε αντίθεση με τη Λένα εγώ θα σε συμβούλευα άγνωστη φίλη μου να λάβεις σοβαρά υπόψη ότι υπάρχει ένα πάρα πολύ πραγματικό βιολογικό όριο που μπορεί και να το έχεις ήδη διασχίσει και να κάνεις τη χάρη στον εαυτό σου να σκεφτείς πολύ καλά αν όντως είναι όλα τόσο καλά στη ζωή σου όσο θα ήθελες και εφόσον είναι, για να σκεφτείς για ποιο λόγο προτιμάς στα 45 να βρεθείς παρατημένη από το σύντροφο που θα έχει σιχαθεί να πληρώνει εξωσωματικές και ψυχολόγους και θα τον κοιτάς να βγάζει βόλτα το μωρό του με την 30αρα για την οποία θα σε έχει αφήσει.