Αγαπητέ Άγγελε,Καθώς μεγαλώνεις θα διαπιστώνεις ότι σε αυτήν την χώρα δεν μπορούμε να σκεφτούμε και πάρα πολύ. Κυρίως αισθανόμαστε. Και όταν σκεφτόμαστε, η σκέψη μας είναι συνήθως δυαδική, διπολική. Σαν ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Καλοί - κακοί, πατριώτες - προδότες, μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί. Το δικό μου κέρδος πρέπει οπωσδήποτε να είναι δική σου απώλεια.Σε αυτό το πνεύμα έχεις ακούσει κάποιους να λένε ότι οι νέοι που φεύγουν είναι λιποτάκτες, ενώ όσοι μένουν βάζουν πλάτη στη πατρίδα.Συνήθως ακούγεται το αντίστροφο: φεύγουν τα καλύτερα μυαλά και μένει μόνο η φύρα.Λοιπόν, η αλήθεια είναι (όπως πάντα) στη μέση.Φεύγει όποιος μπορεί.Φεύγει όποιος θέλει, γιατί το αντέχει το στομάχι του και το επιβάλλουν τα όνειρά του.Δεν φεύγουν οι καλύτεροι. Ούτε οι λιποτάκτες.Και μια συμβουλή από κάποιον που σπούδασε και δούλεψε έξω, αλλά γύρισε.Φύγε.Δες πως είναι ο πραγματικός κόσμος. Απομακρύνσου έστω για λίγο από την νοσηρότητα της Ελλάδας. Κάνε κάτι με τον εαυτό σου. Σπούδασε (ή όχι) και αμείψου όπως σου αξίζει.Αλλά κυρίως δες και άκου.Μην ανησυχείς. Η πατρίδα σου θα σε χρειαστεί αργότερα, όταν θα σε έχει ετοιμάσει το εξωτερικό. Και τότε θα μπορείς να την βοηθήσεις καλύτερα γιατί θα είσαι πιο υγιής και πολύ πιο χρήσιμος.
