Κατά την δική μου προσωπική άποψη πιστεύω πως η ανθρώπινη κοινωνία έχει ανάγκη από μία πνευματική προώθηση. Στις μέρες μας ακόμα και αυτοί που ισχυρίζονται ότι πιστεύουν, έχουν χάσει οι ίδιοι βαθειά μέσα τους την "πίστη" σε κάτι. Στον Θεό, σε κάτι που θα τους σώσει ή σε κάτι καλύτερο τελοσπάντων. Ο Νίτσε στο έργο του αναφέρει την πεποίθηση, η οποία ειναι καθαρά σημειολογική και παραβολική, ότι "πέθανε ο Θεός". Αλλά και ο δικός μας φιλόσοφος, ο Λιαντίνης, μας λέει πως εκτός από τον Νίτσε, το αναφέρει και ο Πλούταρχος "Ο μέγας Παν απέθανεν". Τί εννοούσανε λοιπόν οι δύο μεγάλοι άντρες, ότι πέθανε ο Θεός; Όχι ότι πραγματικά πέθανε ο Θεός, αυτό δε γίνεται να συμβεί. Εννοούσε ότι πεθάναμε εμείς και οι ψυχές μας. Πεθάναμε εμείς και η πίστη μας, η ελπίδα. α) Ο δε Πλούταρχος την κατάλυση του ελληνορωμαϊκού κόσμου, από τον Ιησού Χριστό και τη δημιουργία ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, ηθικής και αξιών, β) ο μέν Νίτσε εννοεί το τέλμα της κοινωνίας του Χριστού, την κατάλυση του Χριστιανικού κόσμου, από κάτι άλλο, καλύτερο και πνευματικά ανώτερο, το οποίο φυσικά δεν έχει επέλθει. Ο "υπεράνθρωπος" του Νίτσε, πιστεύω ότι ειναι ακριβώς αυτός ο τύπος ανθρώπου, ο άθεος. Ή τουλάχιστον ο άθεος είναι η αρχική του μορφή. Αυτός που δεν πιστεύει σε θεούς, διαόλια και τριβόλια. Όχι από αντίδραση στη mainstream κουλτούρα, αλλά από βαθειά συνείδηση του Κόσμου, του Σύμπαντος, της Φύσης που μας περιβάλλει και μας ενέχει και φυσικά του ίδιου του, του εαυτού. Τον σημαντικότερο ρόλο πιστεύω, στην προσέγγιση της αλήθειας στις μέρες μας, τον παίζει η επιστήμη, γιατί μέσω αυτής αντιλαμβανόμαστε το "ορατών τε πάντων και αοράτων" του Συμβόλου της Νίκαιας. Η επιστήμη μας έχει φέρει μπροστά σε κόσμους ασύλληπτους, πέρα από την αντίληψη και εμπειρία του ανθρώπινου εγκεφάλου, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τη φύση. Από τα quarks, στα quasars και στη σκοτεινή ύλη, μόνο οι "εκλεκτοί" της διανόσης μπορούν να αντιληφθούν το κβαντικό μάτριξ που μας περιβάλλει και που εντός του, δεν διαφαίνεται δυστυχώς για τους πιστούς, πουθενά ο Θεός. Το άλλο κομμάτι που θα ήθελα να θίξω σε αυτή τη διαμόρφωση του νέου "μοντέλου" ανθρώπου, του ενλογου, ευφυούς ανθρώπου, του απαλλαγμένου από δεισιδαιμονίες, ζώδια, δαίμονες, διαόλια και τριβόλια, είναι η ανάγκη προστασίας της φύσης και του πλανήτη που μας γέννησε. Ο άνθρωπος πλέον τόσο ισχυρός και τεχνολογικά εξελιγμένος, πρέπει να διαφυλάξει το φυσικό του περιβάλλον, για να μπορέσει όχι να ζήσει αυτός, αλλά οι επόμενες γενεές. Όχι για λόγους ηθικούς ή οτιδήποτε άλλο. Για λόγους αυτοσυντήρησης του είδους μας. Εκτός αυτού ο άνθρωπος θα πρέπει να επανέλθει πιο κοντά στους δεσμούς του με τη φύση, για να μπορέσει να αντιληφθεί τον εαυτό του. "γνωθει σε αυτόν" που έλεγε και το μαντείο των Δελφών. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω, πως τέτοιου είδους άρθρα, είναι ζωτικής σημασίας, γιατί δίνεται η δυνατότητα διαλόγου (δυστυχώς υπάρχει φανατισμός ακόμα) για πράγματα τα οποία, δύσκολα στο τόπο μας θίγονται.Τι είναι αμαρτία για έναν άθεο; Τι είναι χτένισμα για έναν φαλακρό; :-)
