Θα συμφωνήσω τόσο με σένα όσο και με την Α,μπα. Εγώ πάντως είμαι άνθρωπος που δεν αγαπά ιδιαίτερα το φαγητό - δεν είμαι και άσχετη, εκτιμώ τις ιδιαίτερες γεύσεις, αλλά γενικά τρώω για να ικανοποιήσω την πείνα μου και βλέπω το φαγητό περισσότερο σαν ανάγκη παρά σαν απόλαυση. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι κινέζικα για μένα. Καταλαβαίνω την απόλαυση του φαγητού και επίσης το να μαγειρέψεις για κάποιον άλλο έστω κάτι απλό και νόστιμο, είναι μια κίνηση αγάπης και φροντίδας. Θα μπορούσε να είναι ακόμα και μέσο αποπλάνησης, αν και δεν έχω φτάσει σε τέτοιο επίπεδο μαγειρικής. :P ΥΓ. De La Net, πόσο χαίρομαι που επέστρεψες :)