#1 Πολύ συμφωνώ με την απάντηση. Όχι ότι δεν υπάρχουν σε κάθε συνήθεια υπερβολές και κακοδιαχείριση, αλλά πολλά πράγματα τα μεγαλοποιούμε γιατί υπάρχει στην κοινωνία η τάση α. Να θεοποιείται και να δαιμονοποιείται συγχρόνως κάθε νέα τεχνολογία β. να ωραιποιείται το παρελθόν. Οι εφημερίδες έβριζαν το ραδιόφωνο, αυτό με τη σειρά του την τηλεόραση, τώρα η τηλεόραση (μαζί με τα υπόλοιπα μέσα) αναφέρονται συνεχώς σχεδόν μόνο στους κινδύνους του διαδικτύου.Επίσης, κάποια μέσα έχουν σηματοδοτηθεί στο μυαλό μας ως καλά (βιβλίο, θέατρο, σινεμά [λίγο λιγότερο]) και άλλα ως κακά (τηλεόραση, ιντερνετ, βιντεοπαιχνίδια). Αν λοιπόν διαβάζεις Στέφανι Μέγιερς, βλέπεις και το Twilight στο σινεμά, πας και σε κάποια φαρσοκωμωδία στο θέατρο, λες πάει, την κατέχω την υψηλή κουλτούρα. Αν παρακολουθείς ιστορικά ντοκυμαντέρ ή εκπομπές έρευνας και σκεπτόμενες σειρές, είσαι τηλεορασόπληκτος. Σημασία δεν έχει απλώς το πόσο, αλλά το τι θα επιλέξεις από την παλέτα επιλογών που προσφέρει κάθε μέσον. Και πράγματι, οι παθολογικές περιπτώσεις θα εκφράζονταν και αλλιώς αν δεν υπήρχε το ίντερνετ.Η μόνη δική μου συμβουλή είναι να μην παραμελείς τη σωματική κίνηση, όταν την εγκαταλείψεις για καιρό δύσκολα αναπληρώνεις το χαμένο χρόνο.